Karolina Emilia Lubomirska
 Herb rodu. Drużyna | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo | |
Karolina, Emilia Lubomirska h. Drużyna, polska księżna (ur. 8 II 1878 we Lwowie[1], zm. w 1940 w Charzewicach). Córka Hieronima Adama Lubomirskiego i Felicji Lubomirskiej. Siostra Jerzego Ignacego Lubomirskiego[2].
Po urodzeniu przebywała w Rożubowicach, i majątku rodzinnym w Charzewicach. Po wybudowaniu w 1888 zamku przez ojca w Bakończycach, rodzina przeniosła się do zamku. Na mocy testamentu ojca, po jego śmierci w 1909[3] została właścicielką Bakończyc i majątku w Miżyńcu[4] wraz z m. Brylińce, Dziewięczyce, Jaksmanice, Pikulice, Rożubowice z gruntami o powierzchni 4370 ha[5].
Po wybuchu I wojny wyjechała z bratem i rodzicami do Wiednia. Bakończyce znalazły się w obrębie twierdzy przemyskiej, a działania wojenne spowodowały pożar pałacu. W okresie międzywojennym księżna poświęciła się całkowicie odbudowie pałacu po zniszczeniach I wojny. Niedostatek środków finansowych sprawił, iż pałac nigdy nie został doprowadzony do stanu zgodnego z zamierzeniami[6]. Udzielała się w działalności charytatywnej w przemyskiej „Caritas”, której była honorowym prezesem, wspomagała również przemyskie sierocińce i ochronki dostarczając im żywność z folwarku[3]. Po wybuchu II wojny światowej księżna, opuściła Bakończyce i zamieszkała w Charzewicach, w pałacu swego brata Jerzego Ignacego Lubomirskiego, drugiego i ostatniego ordynata rozwadowskiego. Zmarła bezpotomnie w 1940 i została pochowana w rodzinnej nekropolii, w krypcie rozwadowskiego kościoła kapucynów[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Karolina Emilia Joanna ks. Lubomirska z Lubomierza h. Drużyna (ID: 15.105.878) [online].
- ↑ Jerzy hr. Dunin-Borkowskji, Genealogia żyjących rodów polskich Lwów s.55 [online].
- ↑ a b Lubomirscy w Przemyślu albo krótka historia pałacu w Bakończycach [online], 12 czerwca 2022 [dostęp 2024-02-14] (pol.).
- ↑ Historia PWSW - PWSW [online], Państwowa Wyższa Szkoła Wschodnioeuropejska w Przemyślu [dostęp 2024-02-14] (pol.).
- ↑ Europa w Rodzinie - Spis majątków ziemskich - woj. lwowskie [online], ziemianie.pamiec.pl [dostęp 2024-02-15].
- ↑ Turystyczny Szlak Lubomirskich [online], Urząd Miasta Przeworska [dostęp 2024-02-16] (pol.).
- ↑ Krypty Lubomirskich - Stalowka.NET [online], www.stalowka.net [dostęp 2024-02-15].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ks. Wilhelm Gaj-Piotrowski. Lubomirscy rodowej linii rzeszowsko- rozwadowskiej. Wyd. Muzeum Regionalne w Stalowej Woli ,2002. ISBN 83-911733-2-1, 83-911733-8-0