Ferdinand Cheval
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość |
francuska |
| Praca | |
| Styl | |
Ferdinand Cheval (ur. 19 kwietnia 1836 w Charmes-sur-l’Herbasse, Drôme, zm. 19 sierpnia 1924) – francuski listonosz, który spędził 33 lata swojego życia budując Le Palais Idéal („Idealny pałac”) w Hauterives, który uważany jest za nadzwyczajny przykład prymitywizmu w architekturze.
Początki[edytuj | edytuj kod]
Ferdinand Cheval mieszkał w Châteauneuf-de-Galaure, Drôme. Szkołę opuścił w wieku 13 lat, aby zacząć praktykę u piekarza, lecz ostatecznie został listonoszem.
„Le Palais Idéal” – Idealny pałac[edytuj | edytuj kod]
Cheval rozpoczął swoją budowlę w kwietniu 1879 roku. Mówił, że potknął się o kamień, który go zainspirował swoim kształtem. Wrócił następnego dnia w to samo miejsce i zaczął zbierać tam kamienie.
Przez następne 33 lata, podczas swoich codziennych obchodów listonosza zbierał kamienie i zaczął w domu budować swój „idealny pałac”. Początkowo nosił kamienie w kieszeniach, potem w koszyku, a potem na taczkach. Często pracował nocą.
Przez pierwsze dwadzieścia lat budował ściany zewnętrzne pałacu. Pałac jest mieszanką różnych stylów, sięgających od Biblii aż po mitologię hinduską.
Mauzoleum[edytuj | edytuj kod]
Cheval chciał być pochowany w swoim pałacu. Ponieważ prawo na to nie zezwalało, przez kolejne osiem lat budował dla siebie mauzoleum na cmentarzu w Hauterives. Zmarł 19 sierpnia 1924 roku, prawie rok po zakończeniu budowy mauzoleum, w którym został pochowany.
Zyskanie uznania dla swojej pracy[edytuj | edytuj kod]
Jeszcze przed śmiercią Cheval i jego praca zyskały uznanie ze strony takich osobowości jak André Breton i Pablo Picasso. Anaïs Nin upamiętniła pracę Chevala w jednym ze swoich esejów.
W roku 1969 André Malraux, Minister Kultury, uznał oficjalnie Pałac za zabytek kultury i objął go ochroną państwa. Pałac Chevala można zwiedzać codziennie oprócz Bożego Narodzenia i Nowego Roku.
Cheval mógł być inspiracją dla postaci Denny’ego w powieści Chucka Palahniuka z roku 2001, „Choke”, który zbiera kamienie. Ostatecznie wykorzystuje je do zbudowania swojego „wymarzonego domu”.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Schediwy: Städtebilder – Reflexionen zum Wandel in Architektur und Urbanistik, Wien 2005, ISBN 3-8258-7755-8 (S. 273ff.)
- Jörg Seifert: „Zwischen gläsernen Sägen und röhrenden Hirschen. Anmerkungen zum ästhetischen Werturteil von Architekten und Laien”, in Was ist Schönheit? archithese 5.2005, S. 40–45, ISBN 3-7212-0553-7.
- Peter Weiss: Der große Traum des Briefträgers Cheval in ders.:Rapporte, Edition Suhrkamp Frankfurt/Main 1968 s 36ff.