Festus, a Poem
Festus, a Poem – utwór poetycki dziewiętnastowiecznego angielskiego poety Philipa Jamesa Baileya, będący opracowaniem wątku Fausta. Poemat został opublikowany po raz pierwszy w 1839. Później był wznawiany i poszerzany przez autora. Początkowo liczył około 22 tysięcy wersów[1], w jubileuszowym wydaniu z 1889 rozrósł się do około 40 tysięcy linijek[2]. Został napisany wierszem białym, czyli nierymowanym pięciostopowym jambem.
- This is to be a mortal and immortal!
- To live within a circle, — and to be
- That dark point where the shades of all things around
- Meet, mix, and deepen. All things unto me
- Shew their dark sides. Somewhere there must be light.
- Oh! I feel like a seed in the cold earth;
- Quickening at heart, and pining for the air.
- Passion is destiny. The heart is its own
- Fate. It is well youth's gold rubs off so soon.
- The heart gets dizzy with its drunken dance,
- And the voluptuous vanities of life
- Enchain, enchant, and cheat my soul no more.
- My spirit is on edge. I can enjoy
- Nought which has not the honied sting of sin;
Philip James Bailey, Festus, a Poem
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Philip James Bailey, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-02-13] (ang.).
- ↑ Clinton Machann: Masculinity in Four Victorian Epics: A Darwinist Reading. books.google.pl, 2010. s. 4-5. [dostęp 2017-02-13]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Philip James Bailey: Festus, a Poem. Archive.org, 1853. [dostęp 2017-02-13]. (ang.).