Przejdź do zawartości

Filipowo (rejon miorski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Filipowo
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

miorski

Sielsowiet

Powiacie

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Filipowo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Filipowo”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, w prawym górnym rogu znajduje się punkt z opisem „Filipowo”
Ziemia55°44′56″N 27°45′09″E/55,748889 27,752500

Filipowo – dawna kolonia. Tereny, na których leżała, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Powiacie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w gminie Leonpol, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1]

W latach 1921–1945 kolonia leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim (od 1926 w powiecie brasławskim), w gminie Leonpol.

Powszechny Spis Ludności z 1921 roku nie podał danych dotyczących miejscowości[2]. W 1931 w 1 domu zamieszkiwało 6 osób[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Leonpolu. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Drui i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Leonpolu[4].

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kolonia Filipowo na mapie (powiat brasławski, województwo wileńskie) [online], www.radzima.net [dostęp 2021-12-24].
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 52.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 7.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 410.