Przejdź do zawartości

Francisco Ibáñez

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Francisco Ibáñez
Francisco Ibáñez Talavera
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1936
Barcelona

Data śmierci

15 lipca 2023

Zawód, zajęcie

rysownik

podpis

Francisco Ibáñez Talavera (ur. 15 marca 1936 w Barcelonie, zm. 15 lipca 2023[1]) – hiszpański rysownik komiksów. Należący do pokolenia 57 z wydawnictwa Bruguera działającego w Barcelonie, razem z takimi artystami jak Figueras, Nadal, Raf, Segura czy Martz Schmitd. Twórca wielu humorystycznych serii komiksów, z których najsłynniejsza to „Mortadelo y Filemón”.

Dzieciństwo i młodość

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy rysunek opublikował w wieku siedmiu lat w sekcji „Colaboraciones de nuestros lectores” („Współpraca naszych czytelników”) w czasopiśmie „Chicos”.

Nim na dobre zajął się rysowaniem komiksów, pracował w banku. Zajęcie to łączył z współpracą z czasopismami, m.in.: „Alex” (1951). Dla „Chicolino y La Risa” (1953) tworzył okładki i serie: „Don Usura”, „El coleccionista de relojes”, „La Familia Repollino”, „Haciendo el Indio”. Ostatnia z nich przyczyniła się do pierwszego poważnego sukcesu Ibañeza - została wydrukowana w tygodniowym dodatku do „La Prensa de Barcelona”. W późniejszych latach pracował dla „Paseo infantil”, „Hipo, Monito y Fifi”.

20 stycznia 1958 roku w 1394 numerze czasopisma „Pulgarcito” pojawiła się pierwsza publikacja „Mortadelo y Filemón”. Przez całe lata sześćdziesiąte Ibáñez tworzy dla gazet wydawnictwa Bruguera jedne ze swoich najlepszych postaci.

Dojrzałość

[edytuj | edytuj kod]

W 1969 publikuje „El sulfato atómico”, pierwszą długometrażową historię Mortadela i Filemona dbając przy tym o każdy szczegół – tak w scenariuszu jak i w rysunkach.

W latach siedemdziesiątych tworzy dla swoich bohaterów przygody, które przeszły do historii hiszpańskiego komiksu: „¡Valor y al toro!”, „Contra el "Gang"del Chicharrón”, „El caso del bacalao”, „Chapeau el Esmirriau”, „La máquina del cambiazo”. Wraz ze wzrostem popularności, wzrasta liczba języków na jakie tłumaczy się „Mortadelo y Filemón”.

16 listopada 1970 powstaje czasopismo zatytułowane „Mortadelo”, którego kolejne edycje drukuje się jako: „Mortadelo especial”, „Mortadelo gigante”, „Super Mortadelo”.

W 1969 Francisco Ibáñez otrzymuje nagrodę Aro de Oro za najpopularniejsze w tym roku postaci stworzone w historyjkach dla dzieci. Taką samą nagrodę otrzymuje również w latach późniejszych: 1974, 1975 i 1976.

W 1994 otrzymał Grand Prix Salonu Komiksów w Barcelonie za całokształt twórczości, natomiast w roku 2001 uhonorowano go złotym medalem za zasługi w sztukach pięknych.

Francisco Ibáñez razem z grupą z Ediciones B i z BRB Internacional realizuje serię animacji o Mortadelo i Filemonie.

W 2003 na ekrany kin wszedł pełnometrażowy film oparty na komiksie Ibáñeza zatytułowany „La gran aventura de Mortadelo y Filemón” („Liga najgłupszych dżentelmenów”).

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Gazeta Wydawnictwo
1952 La vuelta al mundo en ochenta meses
1956 La familia Repollino La Risa Marco
1956 Haciendo el indio La risa Marco
1956 Don Usura La Risa Marco
1956 Loony Paseo Infantil Marco
1957 Pie sucio La Risa Gestión
1957 Furgensio La Risa Marco
1957 Treść komórki Paseo Infantil Marco
1957 Kokolo La Risa Marco
1958 Ellas y... Can can Bruguera
1958 Don Adelfo Can can Bruguera
1958 Melenas Hip, Monito y Fifi Marco
1958 La Familia Trapisonda, un grupito que es la monda Ven y Ven Bruguera
1958 Mortadelo y Filemón, agencia de información Pulgarcito Bruguera
1959 La Historia esa, vista por Hollywood Can can Bruguera
1960 Increíible, pero mentira... El Campeón de las Historietas Bruguera
1960 Ríase... Tío Vivo Bruguera
1960 Claro que Tío Vivo Bruguera
1961 Ande, ríase usté con el Arca de Noé El Campeón de las Historietas Bruguera
1961 13, rue del Percebe Tío Vivo Bruguera
1961 Godofredo y Pascualino viven del deporte fino El Campeón de las Historietas Bruguera
1961 Polito, tipo duro Blanca Bruguera
1961 Cabeza de Ajo, el penúltimo navajo El DDT Bruguera
1963 El botones Sacarino, de El Aullido Vespertino El DDT Bruguera
1963 Yo Pulgarcito Bruguera
1964 Rompetechos Tío Vivo Bruguera
1964 Uhu y el niño Prudencio Pulgarcito Bruguera
1965 Don Pedrito, que está como nunca Tío Vivo Bruguera
1965 El doctor Esparadrapo y su ayudante Gazapo Pulgarcito Bruguera
1965 El Sherrif de Porra City Tío Vivo Bruguera
1966 Pepe Gotera y Otilio, chapuzas a domicilio Tío Vivo Bruguera
1966 Pepsi-Cola presenta a Pepsi Man Pulgarcito Bruguera
1967 Doña Pura y Doña Pera, vecinas de la escalera Tío Vivo Bruguera
1981 Kina San Clemente presenta a Kinito Pulgarcito Bruguera
1986 Pepe Cohete/Tete Cohete Mortadelo Bruguera
1986 Chicha, Tato y Clodoveo, de profesión sin empleo Guai! Grijalbo
1986 7, Rebolling Street Guai! Grijalbo

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Toni Polo Bettonica, Muere a los 87 años Francisco Ibáñez, el creador de Mortadelo y Filemón [online], El País, 15 lipca 2023 [dostęp 2023-07-16] (hiszp.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]