Franciszek Smurąg

Franciszek Smurąg
	szeregowy
Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1895 ; Kielce
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 1940 ; Kielce
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1918
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	3 pułk piechoty LP; 2 pułk piechoty LP
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Późniejsza praca	Policja Państwowa
	Odznaczenia

Franciszek Smurąg (ur. 1 grudnia 1895 w Kielcach, zm. 14 czerwca 1940 tamże) – żołnierz Legionów Polskich i funkcjonariusz Policji Państwowej. Uczestnik I wojny światowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Piotra i Małgorzaty z d. Owczarek^[1]. Absolwent szkoły powszechnej i kursów urzędniczych. Pracował w Sądzie Okręgowym w Kielcach^[2]. Działał w Związku Strzeleckim. Od 16 sierpnia 1914 w Legionach Polskich, żołnierz 6 kompanii w 3 pułku piechoty Legionów Polskich, a od 15 grudnia kolejno w 9 i 3 kompanii w 2 pułku piechoty Legionów Polskich z którym walczył podczas I wojny światowej^[2].

„Szczególnie odznaczył się 3 sierpnia 1916 pod Sitowiczami nad Stochodem, gdzie na wysuniętym posterunku obserwacyjnym informował o kierunku i zasięgu ognia nieprzyjacielskiego, umożliwiając sprawne przeprowadzenie kontrataku oddziałów polskich. Podczas boju został ranny”^[2]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po kryzysie przysięgowym 1917 internowany w obozie żołnierskim w Szczypiornie^[2]. Zwolniony z wojska w listopadzie 1918. Pracował następnie w Policji Państwowej i w Kasie Chorych. Zmarł w wyniku choroby w Kielcach i tam też został pochowany^[2].

Był żonaty, miał córkę Olimpię (ur. 1919)^[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7330^[2]^[3]
Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[4]^[2]
Krzyż Walecznych^[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 194.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Polak (red.) 1993 ↓, s. 195.
↑ Sitko 1928 ↓, s. 47 poz.168.
↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
Józef Sitko: Zarys historii wojennej 2-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.

[CITEREFPolak_(red.)1993194-1] Polak (red.) 1993 ↓, s. 194.

[CITEREFPolak_(red.)1993195-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Polak (red.) 1993 ↓, s. 195.

[CITEREFSitko192847_poz.168-3] Sitko 1928 ↓, s. 47 poz.168.

[4] M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.

[1]

[2]

[3]

[4]