Fryderyk Teodor Rossmann

Fryderyk Teodor Rossmann

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1796 Racibórz
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1873 Czarna
Przebieg służby
Lata służby	1812–1841
Siły zbrojne	Armia Księstwa Warszawskiego Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego (1815–1831) Armia Imperium Rosyjskiego
Jednostki	Korpus Inżynierów Ks. Warszawskiego, Twierdza Zamość Korpus Topografów
Główne wojny i bitwy	Wojna rosyjsko-turecka (1828–1829) Powstanie listopadowe
Późniejsza praca	Zastępca naczelnego inżyniera w Zarządzie Budowy drogi żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej
Odznaczenia

Fryderyk Teodor Rossmann (ur. 13 stycznia 1796 w Raciborzu, zm. 2 kwietnia 1873 w Czarnej) – oficer w wojsku Królestwa Polskiego i armii Imperium Rosyjskiego, topograf, inżynier kolejnictwa.

Życiorys

Urodził się 13 stycznia 1796 w Raciborzu w rodzinie Jana Krzysztofa i jego żony Marii Heleny z d. Kehrer przybyłych z Saksonii jako ich młodszy syn, bratem jego był Henryk Wilhelm Rossmann.

Ukończył 4 klasy Liceum Warszawskiego i w grudniu 1812 wstąpił do korpusu inżynierów. W 1815 znalazł się w korpusie inżynierów tworzonej armii Królestwa Polskiego i w 1818 został mianowany podporucznikiem. W 1823 awansował do stopnia porucznika i w dwa lata później został przydzielony do dyrekcji inżynierii w twierdzy Zamość. Wspólnie z kapitanem Bernardem Engbrichtem kierował robotami przy budowie fortyfikacji bastionu nr 7.

W 1829 został wysłany na front wojny rosyjsko-tureckiej. Za udział w tej kampanii został odznaczony orderem św. Anny 3 klasy z kokardą. W 1828 otrzymał order św. Stanisława 4 klasy. W czasie powstania listopadowego przebywał w twierdzy Zamość i służył pod komendą swojego brata Henryka.

Po upadku powstania w 1833 wstąpił do armii rosyjskiej i służył w Korpusie Topografów. W 1841 dostał zwolnienie z wojska, przeszedł na emeryturę i nabył dobra Czarna w powiecie radzymińskim. W latach 1843-49 piastował stanowisko zastępcy naczelnego inżyniera w budowie drogi żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Był sędzią pokoju w Radzyminie.

Żonaty był z Natalią Schulmann z którą miał pięcioro dzieci: Gustawa, Ludwika Wilhelma, Edwarda Fryderyka, Helen Charlottę i Natalię Dorotę. Zmarł 2 kwietnia 1873 w swoim majątku w Czarnej i pochowany został na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.

Bibliografia

• Marcin Ochman: POLSKI KORPUS INŻYNIERÓW WOJSKOWYCH W LATACH 1807-1831. prof. dr hab. Jarosław Czubaty(opiekun rozprawy doktorskiej). Warszawa: Uniwersytet Warszawski - Wydz. historyczny, 2017, s. 480-481. [dostęp 2021-05-18]. (pol.).