Fulmarus
| Fulmarus[1] | |
| Stephens, 1826[2] | |
 Przedstawiciel rodzaju – fulmar południowy (F. glacialoides) |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Infragromada | ptaki neognatyczne |
| Rząd | rurkonose |
| Rodzina | burzykowate |
| Rodzaj | Fulmarus |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Procellaria glacialis Linnaeus |
|
| Synonimy | |
| Gatunki | |
|
|
Fulmarus – rodzaj ptaka z rodziny burzykowatych (Procellariidae).
Zasięg występowania[edytuj]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Oceanie Arktycznym i Południowym oraz na Antarktydzie[6].
Morfologia[edytuj]
Długość ciała 45–50 cm; masa ciała samców 689–1180 g, samic 535–1020 g; rozpiętość skrzydeł 102–120 cm[7].
Systematyka[edytuj]
Etymologia[edytuj]
- Fulmarus: stnor. nazwa Fúlmár (fúll – cuchnący; már – mewa) dla fulmara zwyczajnego[8].
- Halohippus: gr. ἁλς hals, ἁλος halos – morze; ἱππος hippos – koń[9]. Gatunek typowy: Procellaria glacialis Linnaeus.
- Rhantistes: gr. ῥαντης rhantēs – tryskacz, od ῥαινω rhainō – tryskać[10]. Gatunek typowy: Procellaria glacialis Linnaeus.
- Priocella: rodzaj Prion Lesson, 1829; rodzaj Procellaria Linnaeus, 1758[11]. Gatunek typowy: Priocella garnotii Hombron & Jacquinot = Procellaria glacialoides A. Smith.
Podział systematyczny[edytuj]
Do rodzaju należą następujące gatunki[12]:
- Fulmarus glacialis – fulmar zwyczajny
- Fulmarus glacialoides – fulmar południowy
Przypisy
- ↑ Fulmarus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J.F. Stephens: Fulmarus. Fulmar. W: G. Shaw: General zoology, or Systematic natural history. T. 13: Aves. Cz. 1. London: Printed for G. Kearsley, 1826, s. 233. (ang.)
- ↑ G.J. Billberg: Synopsis Faunae Scandinaviae. T. 1. Cz. 2: Aves. Holmiae: Ex officina typogr. Caroli Deleen, 1828, s. 192. (łac.)
- ↑ J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 105. (niem.)
- ↑ J.B. Hombron, H. Jacquinot. Remarques sur quelques points de l’anatomie et de la physiologie des Procellarides, et essai d’une nouvelle classification de ces oiseaux. „Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l’Académie des Sciences”. 18, s. 357, 1844 (fr.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker (red.): Loons, penguins, petrels (ang.). IOC World Bird List: Version 6.3. [dostęp 2016-10-25].
- ↑ C. Carboneras: Family Procellariidae (Petrels and Shearwaters). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 235–236. ISBN 84-87334-10-5. (ang.)
- ↑ Jobling 2016 ↓, s. Fulmarus.
- ↑ Jobling 2016 ↓, s. Halohippus.
- ↑ Jobling 2016 ↓, s. Rhantistes.
- ↑ Jobling 2016 ↓, s. Priocella.
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Procellariidae Leach, 1820 - burzykowate - Petrels & Shearwaters (Wersja: 2016-05-15). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-10-25].
Bibliografia[edytuj]
- J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-10-25]. (ang.)
