Głos Karmelu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Głos Karmelu
Częstotliwość

dwumiesięcznik

Państwo

 Polska

Wydawca

Wydawnictwo Karmelitów Bosych

Tematyka

życie duchowe

Pierwszy numer

13 maja 1927

Redaktor naczelny

Hensel Piotr OCD

Format

EURO

Liczba stron

44

ISSN

1733–8808

Strona internetowa

Głos Karmelu – dwumiesięcznik o charakterze formacyjnym. Każdy numer stanowi odsłonę tematu rocznego.

Historia czasopisma[edytuj | edytuj kod]

"Głos Karmelu" w latach największego rozkwitu (1929–1932) osiągał nakład 12 000 egzemplarzy.

Zgodnie z założeniami, "Głos Karmelu" starał się "pobudzać czytelników do postępu w modlitwie, cnocie i świętości oraz jednoczyć ich węzłem braterstwa w jednej rodzinie karmelitańskiej pod opieką Matki Bożej Szkaplerznej". Jego celem było także ukazywanie tego, co składa się na obraz "wewnętrznego i zewnętrznego życia Zakonu oraz Stowarzyszeń Karmelitańskich".

Przed wojną "Głos Karmelu" docierał do wielu regionów Polski (m.in. krakowskiego, śląskiego, warszawskiego, łódzkiego, wołyńskiego, wielkopolskiego, tarnowskiego, podlaskiego, lwowskiego, lubelskiego, wileńskiego, pomorskiego, stanisławowskiego), a także do Ameryki Północnej i Niemiec.

Obecnie jest dostępny na terenie całego kraju, w księgarniach katolickich, w salonach Empik oraz w prenumeracie.

Wybrane daty[edytuj | edytuj kod]

  • 13 maja 1927 – Rada Prowincjalna Karmelitów Bosych jednogłośnie przyjęła projekt wydawania miesięcznika pt. "Głos Karmelu", powołując na urząd redaktora i dyrektora Wydawnictwa o. Józefa od Matki Bożej z Góry Karmel (Jana Prusa).
  • 5 lipca 1927 – Ojciec Wilhelm od św. Alberta (Lechner), generał zakonu, zatwierdził powstanie miesięcznika i jego redakcję.
  • 20 lipca 1927 – W uroczystość św. Eliasza ukazał się drukiem pierwszy zeszyt "Głosu Karmelu", wydany z okazji koronacji obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie.
  • 1936 – Ojciec Bernard od Matki Bożej (Smyrak) zainicjował wydawanie Kalendarza "Głosu Karmelu", który m.in. popularyzował wydawane czasopismo. Kalendarze ukazywały się w latach 1937–1941, tj. do chwili likwidacji "Głosu Karmelu" przez hitlerowców. Ostatni z nich został wydany jako numer świąteczny "Głosu Karmelu" w roku 1940.
  • 24 października 1939 – Gubernator Hans Frank wydał zakaz wszelkich publikacji, wydawania i sprzedawania książek. Na dalsze publikowanie "Głosu Karmelu" pozwolono dzięki staraniom o. Pawła Guta.
  • 1940 – Pomimo wydanego w listopadzie zarządzenia władz okupacyjnych o całkowitym zakazie publikacji książek i czasopism, Wydawnictwu udaje się wydrukować jeszcze numer "Głosu Karmelu" na miesiąc luty 1941. Jest to wydanie konspiracyjne w rekordowym nakładzie 40 000 egzemplarzy.
  • 1941 – Zgłoszony oficjalnie marcowy numer "Głosu Karmelu" został kategorycznie odrzucony przez władze hitlerowskie. Oznaczało to zniesienie wydawania miesięcznika aż do końca wojny.
  • 3 listopada 1945 – Zezwolenie Centralnego Biura Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Warszawie na druk "Głosu Karmelu" w nakładzie 3000 egzemplarzy.
  • Luty 1946 – Ukazuje się pierwszy numer czasopisma po II wojnie światowej.
  • 1946 – Debiut poetycki Karola Wojtyły, w numerach 1,2 i 3 „Głos Karmelu” publikuje „Pieśń o Bogu ukrytym”.
  • Lipiec 1952 – Likwidacja "Głosu Karmelu" przez władze komunistyczne.
  • Styczeń 2005 – Po 52 latach przerwy zostaje wznowione wydawanie "Głosu Karmelu". Czasopismo ukazuje się jako dwumiesięcznik.

Treść[edytuj | edytuj kod]

Każdy numer "Głosu Karmelu" zawiera następujące działy:

  • Z Biblią w dzień i w nocy
  • Duchowa tradycja Karmelu
  • Spotkanie
  • Poradnik św. Teresy
  • Życie liturgiczne Kościoła
  • Karmel i młodzi
  • W sercu Kościoła
  • Szkoła modlitwy
  • Lektura
  • Ikony
  • Raptularz mistyczny, czyli okruchy ocalone

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]