Głuchoryjek
| Surdisorex | |||
| O. Thomas, 1906[1] | |||
 Czaszka przedstawiciela rodzaju – głuchoryjka górskiego (S. schlitteri) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
głuchoryjek | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Surdisorex norae O. Thomas, 1906 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Głuchoryjek[2] (Surdisorex) – rodzaj ssaków z podrodziny myszoryjków (Myosoricinae) w obrębie rodziny ryjówkowatych (Soricidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[3][4][5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 82–110 mm, długość ogona 20–35 mm, długość ucha 6,7–7,3 mm, długość tylnej stopy 14–17,5 mm; masa ciała 16–27,5 g[4][6].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1906 roku angielski zoolog Oldfield Thomas na łamach The Annals and Magazine of Natural History[1]. Na gatunek typowy Thomas wyznaczył (oryginalne oznaczenie) głuchoryjka łąkowego (S. norae).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Surdisorex: łac. surdus ‘cichy, głuchy’[7]; sorex, soricis ‘ryjówka’, od gr. ὑραξ hurax, ὑρακος ‘ryjówka’[8].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[9][6][3][2]:
- Surdisorex norae O. Thomas, 1906 – głuchoryjek łąkowy
- Surdisorex polulus Hollister, 1916 – głuchoryjek kenijski
- Surdisorex schlitteri Kerbis Peterhans, Stanley, Hutterer, Demos & Agwanda, 2009 – głuchoryjek górski
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b O. Thomas. Two new genera of small mammals discovered by Mrs. Holms-Tarn in British East Africa. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh Series. 18 (105), s. 223, 1906. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 69. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 76. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, K. He, R. Haslauer, B. Sheftel, P. Jenkins, M. Ruedi, S. Hintsche, M. Motokawa, A. Hinckley & R. Hutterer: Family Soricidae (Shrews). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 5454. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Surdisorex. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-08].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 439–440. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 253.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 242.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-24]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).