GDF-CO3
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Oerlikon Bührle |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa lub kołowa |
| Załoga |
3 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
6-cylindrowy silnik wysokoprężny GMC 53T o mocy 160kW (215 KM) |
| Pancerz |
8 mm |
| Długość |
6,70 m |
| Szerokość |
2,81 m |
| Wysokość |
4,0 m |
| Masa |
18 000 kg |
| Moc jedn. |
11,9 KM/t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
45 km/h |
| Zasięg pojazdu |
480 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
0,6 m |
| Rowy (szer.) |
1,8 m |
| Ściany (wys.) |
0,60 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| podwójne działo KDF kalibru 35 mm | |
| Użytkownicy | |
| Szwajcaria | |
GDF-CO3 – samobieżne działo przeciwlotnicze produkcji szwajcarskiej.
Wozy z serii GDF to szybkie samobieżne armaty przeciwlotnicze do osłony celów położonych na tyłach, np. fabryki lub lotniska. Podwozie wersji gąsienicowej powstało na bazie transportera opancerzonego M113, natomiast dla wersji kołowej wykorzystano układ jezdny 4-kołowego samochodu terenowego HYKA. GDF-CO3 dzięki radarowi typu Contraves i dalmierzowi laserowemu może skutecznie zwalczać lotnictwo wroga za dnia i w nocy. Armata KFD jest przystosowana do strzelania amunicja rozmaitego rodzaju, w tym pociskami przeciwpancernymi do niszczenia celów naziemnych. Konstrukcja pojazdu jest dość nietypowa - przedział dla załogi znajduje się przed działem, z przodu.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Philip Trewhitt "Opancerzone wozy bojowe", Bellona, Warszawa 2000, ISBN 978-83-11-11491-3