Gałęziak płowobrzuchy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gałęziak płowobrzuchy
Tylomys fulviventer[1]
Anthony, 1916
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

gałęziaki

Plemię

gałęziaki (plemię)

Rodzaj

gałęziak

Gatunek

gałęziak płowobrzuchy

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

brak danych

Gałęziak płowobrzuchy[3] (Tylomys fulviventer) – gatunek gryzonia z podrodziny gałęziaków (Tylomyinae) w rodzinie chomikowatych (Cricetidae). Po raz pierwszy został opisany naukowo przez Harolda E. Anthony’ego w 1901 na łamach wydawanego przez Natural History Museum Library „Annals and Magazine of Natural History”. Typowa lokalizacja: Panama, prowincja Darién, Tacarcuna, na wysokości 1280 m n.p.m.[4][5] Gałęziak płowobrzuchy znany jest tylko z niewielkiego obszaru na terenie panamskiej prowincji Darién. Jest gatunkiem monotypowym[4]. Uważany bywa także za podgatunek gałęziaka magdaleńskiego lub synonim gatunku gałęziak panamski[4]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Tylomys fulviventer w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek o nieokreślonym stopniu zagrożenia (DD – data deficient)[2][4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy został opisany naukowo przez Harolda E. Anthony’ego w 1916 na łamach wydawanego przez Natural History Museum Library „Annals and Magazine of Natural History”. Typowa lokalizacja: Panama, prowincja Darién, Tacarcuna, na wysokości 1280 m n.p.m.[4][5] Jest gatunkiem monotypowym. Uważany bywa także za podgatunek gałęziaka magdaleńskiego lub synonim gatunku gałęziak panamski[4].

Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” dla gatunku Tylomys fulviventer zaproponowano polską nazwę gałęziak płowobrzuchy[3].

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Wzór zębowy[6] I C P M
16 = 1 0 0 3
1 0 0 3

Jest opisywany jako podobny do gałęziaka stokowego. Część grzbietowa gałęziaka płowobrzuchowego jest wybarwiona na kolor ciemnobrązowy, z jasnobrązowoochrową sierścią po obu stronach linii środkowej grzbietu, natomiast część brzuszna jest ochrowobrązowa. Ogon jest dłuższy od tułowia, ciemnoszary u nasady. Kończyny są ciemne. Samice mają 2 pary sutków ulokowanych w pachwinie[4].

Wymiary Tylomys fulviventer
(za: Pardiñas et al., 2017)[4]
wymiar
długość tułowia z głową
218 mm
długość ogona
233 mm

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Holotyp gałęziaka płowobrzuchego został schwytany na poziomie terenu[4]. Prawdopodobnie wiedzie naziemny tryb życia[2].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Typowa lokalizacja: Panama, prowincja Darién, Tacarcuna, na wysokości 1280 m n.p.m.[4][5] Gałęziak płowobrzuchy znany jest tylko z niewielkiego obszaru (rzędu 90,3 km²[2]) na terenie panamskiej prowincji Darién[4].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

W skład diety gałęziaka płowobrzuchego prawdopodobnie wchodzą liście, owoce i nasiona[4][2]. Okaz gryzonia został zwabiony do pułapki za pomocą banana[4].

Siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Gałęziak płowobrzuchy zasiedlał lasy tropikalne i lasy deszczowe[4][2].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Tylomys fulviventer w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek o nieokreślonym stopniu zagrożenia (DD – data deficient)[2][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tylomys fulviventer, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g Tylomys fulviventer, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. a b c d e f g h i j k l m n o U.F.J.Pardiñas et al.: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 758. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
  5. a b c Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Tylomys fulviventer. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 3 stycznia 2020]
  6. Gerardo Ceballos: Mammals of Mexico. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2014, s. 436. ISBN 978-1-4214-0843-9.