Generał armii (ZSRR)
Generał armii (ZSRR) – stopień wojskowy w Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej i Armii Radzieckiej Sił Zbrojnych ZSRR, poniżej stopnia wojskowego marszałka Związku Radzieckiego i powyżej stopnia generała pułkownika. Nadawany dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR.
Stopień wojskowy „generała armii” stał się najwyższym z czterech stopni generalskich wprowadzonych w Armii Czerwonej 7 maja 1940 r. Nie istniał w przedrewolucyjnej Rosji.
Pierwszymi generałami armii byli komkor Gieorgij Żukow, komandarmi II rangi Kiriłł Mierieckow i Iwan Tiuleniew; przed napaścią Niemiec na ZSRR został nim generał pułkownik Iosif Apanasienko (dowódca Frontu Dalekowschodniego) i Dmitrij Pawłow (dowodzący wojskami Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego)[1].