Przejdź do zawartości

Georg Brandt (wojskowy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Georg Brandt
Generał kawalerii Generał kawalerii
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1876
Woltersdorf

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1945
Berlin

Przebieg służby
Lata służby

1894-1942

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Jednostki

9 Odcinek Grenzschutzu

Stanowiska

Inspektor Kawalerii Reichswehry

Główne wojny i bitwy

Powstanie bokserów
I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Królewski Korony (Prusy) Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Odznaka za Służbę Wojskową Krzyż Fryderyka Augusta, wojskowy (Oldenburg) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny)

Georg Brandt (ur. 24 sierpnia 1876 roku w Woltersdorfie, w powiecie Jerichower Land, zm. 21 kwietnia 1945 r. w Berlinie) – niemiecki generał, kawalerzysta, m.in. dowódca 3 Dowództwa Odcinka Grenzschutzu. Dowodzący operacją zajęcia przez Niemców polskiej części śląskiego okręgu przemysłowego we wrześniu 1939 r.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Służbę wojskową rozpoczął w 1894 r. wstępując do 15 pułku dragonów. W 1900 r. jako żołnierz niemieckiego korpusu ekspedycyjnego wziął udział w tłumieniu powstania bokserów w Chinach. Absolwent pruskiej akademii wojennej. W pierwszych latach I wojny światowej dowodził szwadronem kawalerii, potem został przeniesiony do sztabu 9. dywizji kawalerii.

Po wojnie pełnił kolejno funkcję dowódcy pułku i dywizji. W latach 1929–1931 był inspektorem kawalerii w Republice Weimarskiej. Po 1931 r. przeszedł do rezerwy.

Do czynnej służby wojskowej wrócił w 1939 r. jako generał porucznik; objął dowództwo 9 Odcinka Grenzschutzu.

We wrześniu 1939 r. powierzono mu zadanie zajęcia Katowic i innych miast polskiego Śląska, oraz uchronienia kopalń i innych zakładów przemysłowych przed zniszczeniem oraz jak najszybszym wznowieniem w nich wydobycia lub produkcji. W wydanych we wrześniu 1939 r. rozkazach nakazywał żołnierzom, by traktowali Ślązaków z szacunkiem, gdyż nie są "na terenie wroga", lecz na dawnych niemieckich ziemiach.

W sierpniu 1942 r. jako generał kawalerii przeszedł na emeryturę. 21 kwietnia 1945 r. w otoczonym przez Armię Czerwoną Berlinie popełnił samobójstwo.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia gen. Brandta to między innymi[1]:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rangliste des Deutschen Reichsheeres. Nach dem Stande vom 1. Mai 1928. sbc.org.pl. s. 109. [dostęp 2025-04-07]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]