Gerada

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gerada – instytucja w prawie miejskim. Tworzyły ją przedmioty wniesione w wyprawie przez żonę i uzupełnione w czasie trwania małżeństwa przedmiotami osobistego użytku. Dziedziczyły ją córki i synowie, którzy wybrali stan duchowny – a w razie ich braku najbliższa krewna. Wartość gerady, do której należały kosztowności i klejnoty, wielokrotnie przekraczała wartość hergewetu, co było przyczyną wielu sporów sądowych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bardach J., Leśnodorski B., Pietrzak M., Historia państwa i prawa polskiego, wyd. 4 poprawione, Warszawa 1985.
  • Suski P., Spory wokół gerady i hergewetu w polskim miejskim prawie spadkowym w XVI w. [w:] Prawo blisko człowieka. Z dziejów prawa rodzinnego i spadkowego, pod red. Macieja Mikuły, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008.