Gerard (książę Jülich i Bergu)
 Gerard, miniatura z 1480 | |
| |
| hrabia Ravensbergu | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| książę Jülich (jako Gerard VII) | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| książę Bergu (jako Gerard II) | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia |
ok. 1417 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec | |
| Matka |
Adelajda z Tecklenburga |
| Żona |
Zofia z Saksonii-Lauenburga |
| Dzieci |
Wilhelm, Adolf, Gerard, Anna |
| Odznaczenia | |
| |
Gerard (ur. ok. 1417, zm. 19 sierpnia 1475 w Lülsdorfie) – hrabia Ravensbergu od 1428, książę Jülich i książę Bergu od 1437.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Gerard był jedynym synem hrabiego Ravensbergu Wilhelma II oraz Adelajdy, córki hrabiego Tecklenburga Mikołaja II[1][2][3].
W 1428 po śmierci ojca odziedziczył hrabstwo Ravensbergu[3]. W 1437 po śmierci stryja Adolfa objął także księstwa Jülich i Bergu. Przejął przy tym także roszczenia książąt Jülich do tytułu księcia Geldrii i kontynuował rozpoczęty przez stryja spór o Geldrię z Arnoldem z Egmond (który z kolei podnosił roszczenia do Jülich). Mimo poparcia królów Niemiec nie zdołał objąć władzy w Geldrii, nawet po odniesionym w 1444 zwycięstwie w bitwie pod Linnich. W 1447 zawarł układ z Arnoldem, w którym wzajemnie gwarantowali sobie stan posiadania. Ostatecznie roszczenia Gerarda do Geldrii zostały w 1473 odsprzedane za znaczą sumę księciu burgundzkiemu Karolowi Zuchwałemu[1][2].
Po zwycięstwie pod Linnich ustanowił order Świętego Huberta (bitwa miała miejsce w dniu święta tego patrona)[1].
Dbał o wewnętrzne sprawy księstwa, jednak wskutek potrzeb finansowych stopniowo zastawiał swoje dobra. Aby uzyskać fundusze w 1451 zawarł układ, na mocy którego w zamian za znaczną sumę pieniężną przyznawał arcybiskupom Kolonii swoje księstwa w przypadku swej bezpotomnej śmierci (mimo trwającego już od kilku lat małżeństwa nie miał wówczas potomków; pierwszy syn urodził mu się dopiero w 1455)[2]. Wskutek postępującej choroby psychicznej od 1460 stracił zdolność do sprawowania rządów, które w jego imieniu sprawowała początkowo jego żona, a po jej śmierci syn Wilhelm[1][2].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Gerard poślubił w 1444 Zofię, córkę księcia Saksonii-Lauenburga Bernarda II (zmarłą w 1473). Para miała czworo dzieci:
- Wilhelm, następca Gerarda jako książę Jülich i Bergu oraz hrabia Ravensbergu,
- Adolf, zmarły w młodości,
- Gerard, zmarły w młodości,
- Anna, żona Jana III, hrabiego Moers i Saarwerden[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Heinrich Neu: Gerhard VII.. W: Neue Deutsche Biographie. T. 6. Berlin: Duncker & Humblot, 1964, s. 267–268.
- ↑ a b c d Woldemar Harleß: Gerhard. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 8. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1878, s. 741–743.
- ↑ a b c Gerhard VII.. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-09-03].