Gere
 Siostrzane torpedowce „Munin” i „Gere” w Karlskronie około 1900 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
1887 |
 Svenska marinen
| |
| Nazwa |
„Gere” → N:o 7 → N:o 4 → Vedettbåt n:r 18 |
| Wejście do służby |
1887 |
| Wycofanie ze służby |
1923 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 55 ton |
| Długość |
34,8 metra |
| Szerokość |
3,8 metra |
| Zanurzenie |
2,03 metra |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa o mocy 620 KM 1 kocioł, 1 śruba | |
| Prędkość |
18,5 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 1 działko kal. 25 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 × 381 mm |
| Załoga |
12 |
Gere – szwedzki torpedowiec z lat 80. XIX wieku, jedna z trzech zbudowanych jednostek typu Munin. Okręt został zwodowany w 1887 roku w krajowej stoczni Finnboda Varv w Sztokholmie i w tym samym roku wcielono go do służby w Svenska marinen. W 1915 roku okręt został przeklasyfikowany na patrolowiec i oznaczony Vedettbåt n:r 18. Jednostka została skreślona z listy floty w 1923 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
„Gere” był jednym z trzech torpedowców 1. klasy typu Munin zbudowanych w krajowej stoczni Finnboda Varv w Sztokholmie[1][2]. Nieznana jest data położenia stępki jednostki, a jej wodowanie odbyło się w 1887 roku[2][a].
Dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był torpedowcem o długości całkowitej 34,8 metra, szerokości całkowitej 3,8 metra i zanurzeniu 2,03 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 55 ton, zaś pełna 66 ton[1][2][b]. Okręt napędzany był przez pionową maszynę parową o mocy 620 KM, do której parę dostarczał jeden kocioł[1][2][c]. Maksymalna prędkość napędzanej jedną śrubą jednostki wynosiła 18,5 węzła[1][2][d]. Zapas zabieranego węgla wynosił 15 ton[3].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pojedynczego działka kalibru 25 mm K/60 M84 L/57[1]. Okręt wyposażony był w dwie dziobowe wyrzutnie torped kalibru 381 mm[1][2].
Załoga składała się z 12 oficerów, podoficerów i marynarzy[3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Gere” został wcielony do służby w Svenska marinen w 1887 roku, otrzymując numer taktyczny 7 (N:o 7)[1]. W 1906 roku okręt został przeklasyfikowany na torpedowiec 2. klasy i zmieniono jego numer taktyczny na 4 (N:o 4)[1][4]. W 1915 roku jednostka została po raz kolejny przeklasyfikowana, tym razem na patrolowiec, w związku z czym zdemontowano wyrzutnie torpedowe[1][4]. Okręt utracił wówczas nazwę i pływał pod oznaczeniem Vedettbåt n:r 18 (V18)[1][5]. Jednostka została wycofana ze służby w 1923 roku[1][5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 353 podaje, że torpedowce typu Munin zostały zwodowane w 1886 roku, a Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 357 podają, że w latach 1886–1887.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 353 podaje, że wyporność okrętu wynosiła 60 ton.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 353 podaje, że moc siłowni wynosiła 600 KM.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 353 podaje, że prędkość maksymalna wynosiła 18 węzłów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1860–1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). New York: Mayflower Books Inc., 1979. ISBN 0-8317-0302-4. (ang.).
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: MUNIN 1st class torpedo boats (1887). Navypedia. [dostęp 2024-06-11]. (ang.).
- The Naval Annual, 1894. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1894. (ang.).
