Gerhard Kießling

Gerhard Kießling
Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1922 ; Meerane
Data i miejsce śmierci	7 kwietnia 2017 ; Mittenwald
Obywatelstwo	Niemcy
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata	Klub
1937–1938	TV Frankenhausen
Kariera seniorska
1946–1952	SG Frankenhausen
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1946–1952	SG Frankenhausen (grający trener)
1947–1952	RFN
1952–1957	NRD
1957–1959	Preussen Krefeld
1958–1960	RFN
1960	Wspólna Reprezentacja Niemiec
1960–1965	Eintracht Frankfurt
1966–1970	RFN U-18
1971–1974	RFN
1974–1976	EV Rosenheim
1976–1977	Kölner EC
1977–1978	BSC Berlin
1978–1979	Kölner EC
1979–1982	Düsseldorfer EG
1982–1983	EV Füssen
1983–1984	ECD Iserlohn
1984–1985	EHC Lustenau
1985	Innsbrucker EV
1986–1987	EHC Lustenau
1987	SC Riessersee
1987	SC Riessersee (menedżer)
1987–1988	SC Riessersee
1990–1991	Innsbrucker EV
1991	Dynamo Berlin

Gerhard Kießling (ur. 16 czerwca 1922 w Meerane, zm. 7 kwietnia 2017 w Mittenwald) – niemiecki hokeista grający na pozycji obrońcy, reprezentant NRD, trener, działacz hokejowy. Ojciec Udo.

Kariera

Gerhard Kießling karierę sportową rozpoczął w 1937 roku w juniorach TV Frankenhausen, w których grał do 1938 roku. Dalszy rozwój kariery uniemożliwił mu wybuch II wojny światowej, a po jej zakończeniu w 1945 roku, Kießling wznowił karierę sportową w SG Frankenhausen, w którym również kapitanem oraz grającym trenerem, a także grał do zakończenia kariery sportowej w 1952 roku oraz odnosił sukcesy: mistrzostwo Saksonii i Strefy Wschodniej 1949, mistrzostwo NRD 1950 oraz dwukrotne wicemistrzostwo NRD (1951, 1952).

Kariera reprezentacyjna

Gerhard Kießling w 1951 roku rozegrał 1 mecz w reprezentacji NRD, w którym był kapitanem.

Kariera trenerska

Gerhard Kießling jeszcze w trakcie kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1946–1952 był grającym trenerem SG Frankenhausen, z którym zdobył mistrzostwo Saksonii i Strefy Wschodniej 1949, mistrzostwo NRD 1950 oraz dwukrotne wicemistrzostwo NRD (1951, 1952), równocześnie prowadząc w latach 1947–1952 reprezentację RFN. Po ukończeniu studiów na Deutsche Hochschule für Körperkultur w Lipsku, w 1952 roku został trenerem reprezentacji NRD, którą trenował do 1957 roku, którą prowadził na dwóch mistrzostwach świata (1956 – awans do Grupy A, 1957).

Następnie uciekł wraz z rodziną do Berlina Zachodniego, jednak ostatecznie osiedlił się w Krefeld, gdzie został trenerem występującego w Oberlidze Preussen Krefeld oraz w którym uczył się jeździć na łyżwach jego syn Udo^[1]. W klubie pracował do 1959 roku, w którym w sezonie 1957/1958 awansował do Bundesligi. W 1958 roku ponownie został selekcjonerem reprezentacji RFN, którą prowadził na mistrzostwach świata 1959 w Moskwie, na których drużyna Noszących Orła zajęła 5. miejsce oraz awansował na igrzyska olimpijskie 1960 w Squaw Valley, jednak z powodów politycznych nie prowadził drużyny Noszących Orła na tym turnieju, po czym przez kilka lat trenował drużynę hokeja na rolkach.

Potem w latach 1960–1965 prowadził Eintracht Frankfurt, z którym w sezonie 1960/1961 awansował do Oberligi. Następnie w latach 1966–1970 trenował reprezentacji RFN U-18, po czym w 1971 roku po raz trzeci został selekcjonerem reprezentacji RFN, którym był do 1974 roku oraz prowadził na igrzyskach olimpijskich 1972 w Sapporo, na których drużyna Noszących Orła zajęła 7. miejsce oraz na czterech mistrzostwach świata (1971, 1972, 1973 – spadek do Grupy B, 1974).

Następnie wraz z synem Udo przeniósł się do występującego w 2. Bundeslidze EV Rosenheim, z którym w sezonie 1974/1975 wywalczyli awans do Bundesligi. Po sezonie 1975/1976, przenieśli się do Kölner EC, z którym w sezonie 1976/1977 zdobyli mistrzostwo Niemiec. Kießling w sezonie 1977/1978 trenował Berliner SC, po czym wrócił do Kölner EC, z którym w sezonie 1978/1979 ponownie wraz z synem zdobył mistrzostwo Niemiec.

Następnie przenieśli się do Düsseldorfer EG, w którym przebywali do końca sezonu 1981/1982. W tym okresie dwukrotnie zdobył wicemistrzostwo Niemiec (1980, 1981), a po sezonie 1981/1982, wraz z synem przeniósł się do EV Füssen, którego zawodnikami byli również dwaj Polacy: Justyn Denisiuk oraz Bogusław Maj. W sezonie 1982/1983, klub w rundzie zasadniczej zajął ostatnie, 10. miejsce w tabeli ligowej, w związku z czym przystąpił do rundy spadkowej, w której zajęli 3. miejsce, tym samym spadając do 2. Bundesligi, po czym wraz z polskimi zawodnikami przeniósł się do ECD Iserlohn, w którym po sezonie 1983/1984 został zwolniony.

Potem wyjechał do Austrii, gdzie został trenerem EHC Lustenau, z którym w sezonie 1984/1985 dotarł do półfinału Bundesligi austriackiej, w którym przegrał 2:1 rywalizację z późniejszym triumfatorem rozgrywek, EC KAC. Następnie trenował Innsbrucker EV, z którego odszedł w grudniu 1985 roku, po czym w styczniu 1986 roku wrócił do EHC Lustenau, którego trenował do 1987 roku, po czym wrócił do RFN, gdzie do końca sezonu 1986/1987 prowadził SC Riessersee, który pod wodzą Kießlinga w rundzie zasadniczej zajął ostatnie, 10. miejsce w tabeli ligowej, w związku z czym przystąpił do rundy spadkowej, w której zajęli 3. miejsce, tym samym spadając do 2. Bundesligi. Sezon 1987/1988 rozpoczął jako menedżer klub, potem wrócił na stanowisko trenera klubu, którym był do końca sezonu 1987/1988.

Po upadku Muru Berlińskiego 9 listopada 1989 roku, pracował w ETC Crimmitschau, następnie wrócił Austrii, gdzie w 1990–1991 ponownie trenował Innsbrucker EV, potem wrócił do Niemiec, gdzie został trenerem broniącego się przed spadkiem z Bundesligi Dynama Berlin, jednak klubowi nie udało się utrzymać w Bundeslidze, po przegranych decydujących rywalizacjach po 3:0: najpierw z PEV Weißwasser, potem z EV Landshut. Po sezonie 1990/1991 przeszedł na emeryturę.

Za swoje zasługi został dołączony do Galerii Sław Niemieckiego Hokeja na Lodzie^[2].