Przejdź do zawartości

Glinka ogniotrwała

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Glinka ogniotrwałailasta skała osadowa o barwie od jasnoszarej do brunatnoczarnej, niekiedy czerwonawa.

Jej głównym składnikiem jest kaolinit, prócz tego zawiera illit, kwarc, rutyl i zwęglone szczątki roślinne. Dobrej jakości glinkę ogniotrwałą cechuje plastyczność[1]. Poprzez ciśnienie warstw nadległych skała ta twardnieje i przechodzi w łupki ogniotrwałe[2]. W Polsce występuje w Górach Świętokrzyskich, na Dolnym Śląsku i w okolicach Krakowa[2].

Używana jako surowiec w produkcji materiałów ogniotrwałych w przemyśle ceramicznym, w przemyśle chemicznym, papierniczym i gumowym. Wykorzystuje się ją także jako środek oczyszczający, np. do oczyszczania wody, olei[2]. Cegły z glinki ogniotrwałej służą do wyrobu cegieł lub płytek umieszczanych np. we wnętrzu pieców, kominków, kominów. Zwykle wytworzone materiały wytrzymują temperaturą do 1650°C, przy wysokiej odporności do 1775°C[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Fire Clay. Minerals Zone. [dostęp 2014-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 lipca 2011)].
  2. a b c Encyklopedia Powszechna PWN. T. 2. G-M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 67.