Goli otok
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
Położenie na mapie żupanii primorsko-gorskiej  | |
Położenie na mapie Chorwacji  | |
| 44°50′20″N 14°49′07″E/44,838889 14,818611 | |
Goli otok (dosł. „goła wyspa”, „naga wyspa”) – wyspa o powierzchni około 4,7 km², znajdująca się w zachodniej części Chorwacji, na wschód od półwyspu Istria w Kanale Welebickim, pomiędzy wyspami Rab, Sveti Grgur i Prvić. Zbudowana jest ze skał wapiennych.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wyspa do XX wieku była niezamieszkana, ale w trakcie I wojny światowej umieszczono na niej obóz jeniecki, do którego zsyłano rosyjskich jeńców z frontu wschodniego. Po II wojnie światowej reżim Tity zdecydował o stworzeniu od 1949 roku obozu dla więźniów politycznych. Wśród osadzonych znajdował się wysoki procent niegdysiejszych bohaterów narodowych i przedwojennych komunistów[1]. Ostatni więzień polityczny opuścił wyspę w 1956 roku. Później na wyspie umieszczano kryminalistów. Ostatecznie Goli otok przestała pełnić funkcję więzienia w 1988 roku. Od tego czasu jest atrakcją turystyczną.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anke Truijen: Goli Otok – historia pamięci i niepamięci. 2011. [dostęp 2011-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-21)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Božidar Jezernik Naga Wyspa. Gułag Tity, tłum. Joanna Pomorska i Joanna Sławińska, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2013, ISBN 978-83-7536-295-4.
- Katarzyna Taczyńska Dowcip trwający dwa i pół roku.Obraz Nagiej Wyspy w serbskim dyskursie literackim i historycznym końca XX i początku XXI wieku, Wydawnictwo DiG, Warszawa 2016, ISBN 978-83-7181-986-5.