Gontowa (góra)
 Gontowa od północnego zachodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
723[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°38′37,04″N 16°27′32,01″E/50,643622 16,458892
| |
Gontowa (niem. Schindelberg) – wzniesienie (723 m n.p.m.) w Sudetach Środkowych, w paśmie Gór Sowich, we Wzgórzach Wyrębińskich.
Położenie i opis[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie położone jest w północno-zachodniej części Wzgórz Wyrębińskich, na południowy zachód od miejscowości Sokolec[1]. Szczyt jest najwyższym wzniesieniem Wzgórz Wyrębińskich[1]. Wznosi się w północnej części Koziego Grzbietu i stromym Sowim Zboczem opada na wschód do doliny Sowiego Potoku[1].
Gontowa zbudowana jest z utworów czerwonego spągowca: piaskowców, zlepieńców i łupków, w których występują niewielkie pokłady węgla kamiennego[1]. Skały te należą do północnego skrzydła niecki śródsudeckiej.
Szczyt w większości porośnięty lasem świerkowym i świerkowo-bukowym regla dolnego[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W okresie II wojny światowej w zboczach góry prowadzono zakrojone na dużą skalę roboty górniczo-budowlane. W wyniku tych prac powstał Kompleks Gontowa złożony z podziemnych hal i 4 sztolni o długości 150 m połączonych przecznicą o długości około 100 m.[1]
W zboczu góry w związku z poszukiwaniem uranu w Sudetach wydrążono w 1957 roku przez Grupę Poszukiwawczą Zakładów Przemysłowych R-1 w Kowarach upadową „Kazimierz” o długości ponad 300 metrów[1]. Stwierdzono występowanie rud uranu, ale ze względu na jego małą zawartość nie podjęto wydobycia. W 1959 roku upadową „Kazimierz” przejęła KWK "Nowa Ruda", w której eksploatowała węgiel kamienny tylko przez rok[1]. W późniejszym okresie upadową przebudowano i eksploatację prowadzono do 1974 roku wydobywając przeciętnie 30-40 tys. t węgla rocznie[2].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przez wschodnie i północno-wschodnie zbocza Gontowej prowadzi szlak turystyczny:
zielony – ze Świerków Dolnych na Wielką Sowę, przez Sokolec[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 723. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Góry Sowie Sokolec
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
- M. Staffa; Przewodnik turystyczny: Wędrówka przez Sudety Środkowe: Góry Wałbrzyskie - Góry Suche - Góry Sowie - Góry Bardzkie; Wyd.PTTK "Kraj"; Warszawa/Kraków 1982 r.; ISBN 83-00-00476-9.
- Praca zbiorowa; Mapa: Sudety Środkowe; Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.
- R. Fronia, D. Jończy; Góry Sowie: kompleks Riese; mapa turystyczna: skala 1:35 000; Wyd. Turystyczne "Plan"; J.Góra 2011r. ISBN 978-83-62917-36-5.