Gospodarka zamknięta
Gospodarka zamknięta – gospodarka, która nie utrzymuje stosunków gospodarczych z zagranicą; nie eksportuje oraz nie importuje dóbr, usług i kapitału[1][2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Teoretyczny model gospodarki zamkniętej stosowany jest w analizie ekonomicznej, a także do analizy gospodarki światowej[3][2].
W gospodarce zamkniętej produkt krajowy brutto stanowi wartość wyprodukowanych w ciągu roku oraz kupionych przez konsumentów i inwestorów dóbr finalnych, powiększona o wydatki państwa. W PKB nie są uwzględniane import i eksport, jak w przypadku gospodarki otwartej[3][2].
Państwem najbardziej zbliżonym do modelu gospodarki zamkniętej jest Korea Północna[4]. Przykładem gospodarki zamkniętej, która przeszła do gospodarki otwartej jest Japonia po Restauracji Meiji w 1868 roku[5].
Pojęciem związanym (choć nie tożsamym) z gospodarką zamkniętą jest gospodarka autarkiczna (samowystarczalność gospodarcza). W gospodarce takiej celem polityki gospodarczej, prowadzonej przez państwo lub grupę państw, jest dążenie do zaspokojenia wszelkich potrzeb gospodarki, zarówno konsumpcyjnych, jak i produkcyjnych, w ramach własnych możliwości produkcyjnych. Nasilanie się tendencji autarkicznych jest często obserwowane w okresach kryzysów gospodarczych (np. w czasie wielkiego kryzysu gospodarczego 1929–1933 w Europie i USA) oraz w sytuacjach wzrostu zagrożeniem konfliktem militarnym (np. Niemcy, Włochy, Japonia w okresie przygotowywania się do II wojny światowej), bądź okres władzy Prezydenta USA D.Trumpa. Podstawową różnicą pomiędzy gospodarką zamkniętą a autarkiczną jest to, że w przypadku autarkii występuje dążenie do minimalizowania importu i forsowanie rozwoju eksportu, rozbudowa przemysłu surowcowego i zbrojeniowego oraz utrzymywanie dużych zapasów surowców i materiałów strategicznych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ G.S. Gupta: Macroeconomics: Theory and Applications. Tata McGraw-Hill Education, 2008, s. 174. ISBN 978-0-07-066807-2. [dostęp 2015-12-27].
- ↑ a b c N. Mankiw: Principles of Economics. Cengage Learning, 2006, s. 582. ISBN 978-0-324-22472-6. [dostęp 2015-12-27].
- ↑ a b Robert Barro: Intermediate MACRO. Cengage Learning, 2009, s. 18. ISBN 978-1-4390-4009-6. [dostęp 2015-12-27].
- ↑ Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 58. ISBN 978-1-57660-351-2.
- ↑ Horst Siebert: The World Economy. Psychology Press, 2002, s. 2. ISBN 978-0-415-27184-4. [dostęp 2015-12-27]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- D. Begg, R. Dornbusch, S. Fischer, G. Vernasca: Makroekonomia. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2014. ISBN 978-83-208-2097-3.
- M. Burda, Ch. Wyplosz: Macroeconomics. A European text. Oxford: Oxford University Press, 2013. ISBN 978-0-19-960864-5.
- J. Świerkocki: Zarys ekonomii międzynarodowej. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2011. ISBN 978-83-208-1932-8.