Przejdź do zawartości

Gołoledź

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gołoledź na chodniku
Symbol meteorologiczny przewidziany dla gołoledzi[1].

Gołoledź (pot. lodowica, ślizgawica, szklanka lub czarny lód ang. black ice) – osad w postaci gładkiej, równej, przezroczystej warstwy lodu, pokrywającej podłoże. Powstaje wtedy, gdy deszcz, mżawka (lub mgła) opada na podłoże o temperaturze niższej od zera. Spadające kropelki rozpływają się i zamarzają. Do gołoledzi najczęściej dochodzi wtedy, gdy po mroźnej i suchej pogodzie przychodzi ocieplenie, przynoszące również opady.

Podobnym zjawiskiem do gołoledzi jest ślizgawica, inaczej lodowica, jednak powstaje ono nie na skutek opadów, lecz w wyniku zamarzania cienkiej warstwy wody pokrywającej powierzchnię. Dzieje się tak często po krótkotrwałej odwilży[2]. Zarówno gołoledź, jak i ślizgawica są zjawiskami bardzo groźnymi dla użytkowników dróg i chodników.

Gołoledź pośniegowa powstaje na drogach wskutek rozjeżdżania cienkiej warstwy śniegu i jej ponownego zamarzania w postaci cienkiej powłoki lodu[3].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Słowo gołoledź wywodzi się z języka prasłowiańskiego[4]. Składa się z dwóch wyrazów golo i -ledъ[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dziennik Klimatyczny, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
  2. Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Wyd. 3. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1985, s. 167.
  3. gołoledź pośniegowa – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2020-01-24] (pol.).
  4. a b gołoledź – Poradnia językowa PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2020-01-24] (pol.).