Grota Teodora
49°14′09″N 22°22′17″E/49,235694 22,371333 Pasmo Łopiennika i Durnej nad Jeziorem Solińskim | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
Skarb Państwa |
| Długość |
7 m |
| Głębokość |
2 m |
| Deniwelacja |
2 m |
| Wysokość otworów |
550 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
40 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) K.Bsz-01.05 |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
| 49°14′09″N 22°22′17″E/49,235694 22,371333
| |
Grota Teodora – jaskinia, a właściwie schronisko, w polskich Bieszczadach. Wejście do niej znajdowało się na południowo-wschodnim zboczu Jam w paśmie Łopiennika i Durnej, w dolinie Solinki, niedaleko Buka, w pobliżu Jaskini Wilczej i Kruchej Szczeliny, na wysokości 550 m n.p.m.[1]. Długość jaskini wynosi 7 metrów, a jej deniwelacja 2 metry[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi niewielka studzienka zaczynająca się w niedużym otworze wejściowym. Z jej dna odchodzi kilkumetrowy korytarz kończący się szczelinami nie do przejścia[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Flory i fauny nie badano[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Brak jest danych o odkrywcach jaskini. Jej opis sporządzili T. Mleczek i B. Szatkowski w kwietniu 2010 roku[3]. W październiku 2014 roku stwierdzono zawalenie się wejścia do jaskini[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Grzegorz Klassek, Tomasz Mleczek: Eksploracja i inwentaryzacja jaskiń polskich Karpat fliszowych, 49. Sympozjum Speleologiczne, Załęcze Wielkie, 2015, ISBN 978-83-933874-5-8
- ↑ JASKINIE KARPAT FLISZOWYCH [online], jkf.m3.net.pl [dostęp 2018-02-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-02-27] (pol.).