Grunau Baby
 Schneider Grunau Baby IIb | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Schneider, Slingsby, Elliotts of Newbury, Nord Aviation, NV Vliegtuigbouw, Laminação Nacional de Metais (później Companhia Aeronáutica Paulista, Brazylia) |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1931 |
| Lata produkcji |
1932 –? |
| Liczba egz. |
ok. 6000 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,57 m |
| Długość |
6,09 m |
| Powierzchnia nośna |
14,2 m² |
| Masa | |
| Własna |
170 kg |
| Startowa |
250 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
150 km/h |
| Prędkość dopuszczalna |
210 km/h |
| Prędkość min. opadania |
0,8 m/s przy 45 km/h |
| Doskonałość maks. |
17 przy 55 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Rzuty | |
| |
Schneider Grunau Baby – seria jednomiejscowych szybowców zaprojektowanych w okresie międzywojennym przez Edmunda Schneidera.
Pierwszy szybowiec został zbudowany i oblatany w 1931 roku. Wyprodukowano ponad 6000 szybowców w różnych wariantach, co czyni go jednym z najliczniej produkowanych szybowców w historii. Oprócz Niemiec produkowany był także w kilkunastu innych krajach. Zaletami płatowca była prosta konstrukcja, wytrzymałość na przeciążenia i lądowanie na ziemnych lądowiskach.
Szybowiec został zaprojektowany jako mniejsza wersja Schneidera ESG 31, wyposażony w nowe eliptyczne skrzydła, podobne do konstrukcji firmy Akaflieg Darmstadt. Aerodyna była górnopłatem z wzmocnionym kokpitem. Założeniem konstruktora było zbudowanie płatowca zarówno do szkoleń, jak i akrobacji lotniczych.
Grunau Baby był wielkim sukcesem, promowanym przez mistrza szybownictwa – Wolfa Hirtha. Zmodernizowany model – Baby II powstał w 1932 roku po tragicznym wypadku pierwszej wersji. Wersja Baby II i ulepszona – Baby IIb były używane jako podstawowy szybowiec szkolny Deutscher Luftsportverband (później Nationalsozialistisches Fliegerkorps).
W 1941 roku 30 szybowców zbudowała Laminação Nacional de Metais, a później Companhia Aeronáutica Paulista w Brazylii pod nazwą „Alcatraz”. Podczas II wojny światowej Baby produkowany był we Francji (jako Nord 1300) i w Wielkiej Brytanii (jako Elliotts Baby EoN i Slingsby T5 – Slingsby użyło także kilku płatowców do opracowania własnych konstrukcji). Edmund Schneider wyjechał do Australii, gdzie kontynuował rozwój swoich szybowców. Efektem jego pracy były Baby 3 i Baby 4.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michael Hardy: Gliders and Sailplanes of the World. Shepperton: Ian Allen, 1982, s. 50–51.
- Andrew Coates: Jane’s World Sailplanes and Motor Gliders. London: MacDonald and Jane’s, 1978, s. 97.
- Jerzy Kubalańca, Ryszard Witkowski: Zagraniczne szybowce w Polsce. Sandomierz: Stratus, 2009, s. 33-38. ISBN 978-83-89450-85-2. OCLC 750926885.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dane techniczne Schneider Grunau Baby. sailplanedirectory.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-07)]. (ang.)
- Opis wersji Baby IIb (niem.)