Przejdź do zawartości

Gugara (książka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gugara
Autor

Andrzej Dybczak

Tematyka

życie Ewenków

Typ utworu

reportaż

Wydanie oryginalne
Język

polski

Data wydania

2008

Wydawca

Wydawnictwo Zielona Sowa (2008)
Wydawnictwo Czarne (2012)

Gugarareportaż literacki autorstwa Andrzeja Dybczaka, wydany po raz pierwszy w 2008 nakładem wydawnictwa Zielona Sowa, zaś powtórnie w 2012 przez Wydawnictwo Czarne. Utwór został wyróżniony Nagrodą Fundacji Kultury dla najlepszego rękopisu (2008) oraz Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (2012). Równolegle z jego pierwszym wydaniem na ekrany wszedł film dokumentalny o tym samym tytule, dzielący z książką głównych bohaterów, ale ukazujący nieco późniejsze wydarzenia. Dybczak był - wspólnie z Jackiem Nagłowskim - scenarzystą i reżyserem tego obrazu.

Treść

[edytuj | edytuj kod]

Utwór stanowi zapis wspomnień i doświadczeń autora z jego, drugiej już, wizyty w ówczesnym Ewenkijskim Okręgu Autonomicznym w Kraju Krasnojarskim w Rosji, jaką odbył na przełomie lata i jesieni 2004 roku. Przez kilka tygodni autor żył wśród rdzennych mieszkańców tych ziem, należących do grupy etnicznej Ewenków. Reportaż ma dwa zasadnicze miejsca akcji, przy czym pochodzące z nich sceny przeplatają się w tekście. Jednym jest wioska Tutonczany, zamieszkiwana głównie przez Ewenków, a w mniejszym stopniu także Rosjan i przedstawicieli innych nacji, stworzona z myślą o pracownikach dawnego kołchozu grupującego pasterzy reniferów, co stanowiło tradycyjne zajęcie Ewenków. Drugie miejsce to niewielki obóz w tundrze w pewnej odległości od wioski, gdzie koczują ostatni Ewenkowie faktycznie trudniący się pasterstwem. Dybczak - prowadzący narrację w pierwszej osobie - przez pewien czas mieszka z nimi w tradycyjnym namiocie z paleniskiem w środku, zwanym czumem.

Słowo "gugara" w języku Ewenków oznacza dźwięk wydawany przez dzwonki zawieszone przez pasterzy na szyjach reniferów, aby móc łatwiej znaleźć je w tajdze. Tekst dedykowany jest "Magdalenie", przy czym drugie wydanie zawiera dodatkową dedykację, poświęcającą książkę pamięci trójki nieżyjących już bohaterów utworu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]