Guillaume Peltier
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 sierpnia 1976 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, samorządowiec |
| Alma Mater | |
Guillaume Peltier (ur. 27 sierpnia 1976 w Paryżu[1]) – francuski polityk i samorządowiec, deputowany do Zgromadzenia Narodowego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1998 ukończył historię na Université Panthéon-Sorbonne, w 1999 uzyskał certyfikat nauczyciela szkoły średniej (CAPES). Pracował jako nauczyciel historii i geografii w szkołach w Joinville i Épernay. W 2008 zajął się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej w ramach firmy świadczącej usługi z zakresu komunikacji. Został też prowadzącym kursy z komunikacji i doradztwa politycznego na Université d’Orléans[2].
Działalność polityczną rozpoczynał w młodzieżowce skrajnie prawicowego Frontu Narodowego, należał do niej w latach 1996–1998. W 1996 współtworzył młodzieżową organizację chrześcijańską Jeunesse Action Chrétienté. Po rozłamie w FN dołączył do Narodowego Ruchu Republikańskiego, który założył Bruno Mégret[3]. Od 2000 był związany z Ruchem dla Francji Philippe'a de Villiersa[2], od 2001 odpowiadał za organizację struktur młodzieżowych partii. W 2003 objął stanowisko sekretarza generalnego ugrupowania[3]. Ustąpił z tej funkcji w 2008, wstąpił następnie do Unii na rzecz Ruchu Ludowego (którą w 2015 przekształcono w Republikanów)[2]. Obejmował w tej formacji funkcje rzecznika prasowego oraz wiceprzewodniczącego[2].
W latach 2014–2017 zajmował stanowisko mera Neung-sur-Beuvron. Od 2015 do 2021 zasiadał w radzie Regionu Centralnego-Doliny Loary[2]. W latach 2017–2022 sprawował mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego[1]. W 2021 został radnym departamentu Loir-et-Cher[2]. W styczniu 2022 wykluczono go z Republikanów po tym, jak przed wyborami prezydenckimi poparł kandydaturę Érica Zemmoura[2]. Został następnie wiceprzewodniczącym założonej przez tegoż partii Reconquête[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Guillaume Peltier. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2024-04-29]. (fr.).
- ↑ a b c d e f g Guillaume Peltier: Biographie. gala.fr. [dostęp 2024-04-29]. (fr.).
- ↑ a b Christophe Forcari: Popu mais content. liberation.fr, 5 lipca 2006. [dostęp 2024-04-29]. (fr.).
- ↑ Léopold Audebert, Hugues Garnier: Présidentielle: Guillaume Peltier nommé vice-président du parti Reconquête d'Éric Zemmour. bfmtv.com, 10 stycznia 2022. [dostęp 2024-04-29]. (fr.).