Gulfstream G600
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot dyspozycyjny |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
17 grudnia 2016 roku |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 × Silnik turbowentylatorowy Pratt & Whitney Canada PW815GA |
| Ciąg |
69,75 kN każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
28,96 m |
| Długość |
29,29 m |
| Wysokość |
7,7 m |
| Masa | |
| Startowa |
41 549 kg |
| Paliwa |
17 581 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
Ma=0,925 |
| Prędkość przelotowa |
Ma=0,85 (904 km/h) |
| Pułap praktyczny |
15 545 m |
| Zasięg |
12 038 km |
| Rozbieg |
1737 m |
| Dobieg |
945 m |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| maks. 19 | |
Gulfstream G600 – amerykański samolot dyspozycyjny dalekiego zasięgu, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Gulfstream Aerospace Corporation.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Wytwórnia ujawniła prace nad nowym modelem samolotu dyspozycyjnego 14 października 2014 roku. Równolegle z projektem G600 prowadzone są prace nad maszyną oznaczoną jako G500. Obydwa samoloty dysponują kabinami pasażerskimi o tych samych rozmiarach i mogą przewieźć maksymalnie do 19 pasażerów na swoich pokładach. W kwietniu 2016 roku połączono kadłub pierwszego prototypu ze skrzydłami[1]. Prototyp G600 został oblatany 17 grudnia 2016 roku. Maszyna wystartowała z lotniska Savannah/Hilton Head. Podczas swojego pierwszego lotu samolot spędził w powietrzu 2 godziny i 53 minuty, a za jego sterami siedzieli piloci doświadczalni Scott Martin i Todd Abler. Na pokładzie obecny był również inżynier Nathaniel Rutland. Według doniesień wytwórni lot przebiegł prawidłowo oraz, co równie ważne, odbył się przed planowanym wstępnie terminem[2]. Maszyna wyposażona jest w zmodernizowany system Enhanced Vision System (EVS III), którego podstawą jest umieszczona w dziobie samolotu kamera termowizyjna, umożliwiająca wyświetlanie obrazu z kamery na wyświetlaczu HUD (w G600 jest to zmodernizowany HUD II). System Synthetic Vision-Primary Flight Display (SV-PFD) wyświetla natomiast pilotowi na ekranie trójwymiarowy obraz znajdującego się przed dziobem maszyny terenu. Awionika Honeywell Primus Epic. Kabina pilotów została wykonana w układzie Symmetry Flight Deck, również firmy Honeywell. Piloci mają do dyspozycji cztery wielofunkcyjne wyświetlacze, z czego trzy to ekrany dotykowe. Sterowanie odbywa się przy użyciu wielofunkcyjnych dżojstików (Active Control Sidesticks) firmy BAE Systems. Zastosowano również trzyosiowy aktywny system sterowania lotem fly-by-wire. 24 lutego 2017 roku, w powietrze po raz pierwszy wzniósł się drugi z wybudowanych prototypów. Samolot wykonał lot trwający 4 godziny i 26 minuty, który według oświadczenie producenta, przebiegał bez żadnych problemów. W tym czasie, pierwszy prototyp miał już za sobą 22 loty i łączny nalot wynoszący 150 godzin spędzonych w powietrzu[3]. W 2017 roku Gulfstream planował otrzymanie certyfikatu typu, a rozpoczęcie dostaw seryjnych egzemplarzy miała wstępnie rozpocząć się w 2018 roku. Podobnie jak to miało miejsce w przypadku samolotu Gulfstream G650, wytwórnia planuje powstanie wersji o wydłużonym zasięgu (Extended Range). 5 maja 2017 roku oblatano trzecią maszynę prototypową. Samolot podczas swojego pierwszego lotu spędził w powietrzu 4 godziny i 35 minut. Trzeci prototyp został wykorzystany do badań zachowania się i pracy systemów pokładowych samolotu w różnych konfiguracjach i warunkach. 21 maja tego samego roku, ten sam samolot wykonał najdłuższy, do tego dnia lot samolotu G600, trwał on 13 godzin i 5 minut. 21 czerwca 2017 roku po raz pierwszy w powietrze wzbiła się czwarta maszyna prototypowa. Lot przebiegł bez zakłóceń i trwał 78 minut. Maszyna została wykorzystana do badań systemów paliwowych samolotu, awioniki oraz systemów automatycznej kontroli lotu. Do tego dnia, wszystkie latające prototypy G600 spędziły w powietrzu 570 godzin w trakcie 130 lotów[4].
Ostatecznie w próbach nowej konstrukcji wzięły udział cztery prototypy oraz jedna maszyna seryjna. 28 czerwca 2019 roku, G600 otrzymał certyfikat typu i produkcji wydany przez Federal Aviation Administration. Certyfikat umożliwia wytwórni rozpoczęcie dostaw samolotu do klientów[5][6]. Do czasu otrzymania certyfikatu, pięć wykorzystanych w badaniach w locie samolotów spędziło w powietrzu łącznie 3200 godzin[7]. 11 maja 2020 roku Gulfstream poinformował o przyznaniu G600 certyfikatu typu przez Agencje Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego co otworzyło maszynie drogę do sprzedaży na rynkach krajów Europy[8][9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gulfstream G600 nabiera kształtów, „Lotnictwo Aviation International”, nr 5 (2016), s. 20, ISSN 2450-1298
- ↑ Oblot Gulfstreama G600, „Lotnictwo”, nr 1-2 (2017), s. 11, ISSN 1732-5323
- ↑ Kolejny prototyp Bombardiera Global 7000 i Gulfstreama G600 dołączają do programu lotów testowych, „Lotnictwo”, nr 4-5 (2017), s. 11, ISSN 1732-5323
- ↑ Postępy programu G600, „Lotnictwo”, nr 7-8 (2017), s. 11, ISSN 1732-5323
- ↑ Gulfstream G600 certyfikowany, „Lotnictwo Aviation International”, nr 7 (2019), s. 12, ISSN 2450-1298
- ↑ Gulfstream G600 z certyfikatami, „Lotnictwo”, nr 7-8 (2019), s. 12, ISSN 1732-5323
- ↑ Nigel Pittaway, Gulfstream certification milestones, „Air International”, nr 8 (2019), s. 92, ISSN 0306-5634
- ↑ Nigel Pittaway, EASA Certifies G600, „Aviation news : the past, present and future of flight”, nr 7 (2020), s. 10, ISSN 2047-7198
- ↑ Gulfstream G600 Receives EASA Approval. gd.com, 11 maja 2020. [dostęp 2020-06-30].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leszek A. Wieliczko, Gulfstream Aerospace, „Lotnictwo Aviation International”, nr 1 (2017), s. 28–35, ISSN 2450-1298.