HMS C19

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS C19
ilustracja
Historia
Stocznia

HM Dockyard Chatham, Chatham

Położenie stępki

1 czerwca 1908

Wodowanie

20 marca 1909

 Royal Navy
Wejście do służby

9 listopada 1909

Wycofanie ze służby

2 lutego 1920

Los okrętu

sprzedany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

295 ton (wynurzony),
320 ton (zanurzony)

Długość

43,64 metra

Zanurzenie

4,11 metra

Napęd
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
Prędkość

13 węzłów na powierzchni
8 węzłów zanurzony

Zasięg

3700 km przy 7 węzłach

Uzbrojenie
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

16

HMS C19 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1908–1909 w HM Dockyard Chatham w Chatham. Okręt został wodowany 20 marca 1909 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 9 listopada 1909 roku. Pierwszym dowódcą był H.J. Hern.

HMS C19 był pierwszym okrętem z serii C, w którym zastąpiono dotychczasowy 16-cylindrowy silnik nowszym 12-cylindrowym, o takiej samej mocy, ale lepszych osiągach.

W 1914 roku C19 stacjonował w Leith przydzielony do Siódmej Flotylli Okrętów Podwodnych (7th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Hugh R. Marracka[1]. W 1918 roku jednostka stacjonowała w Humber w Trzeciej Flotylli Łodzi Podwodnych (3rd Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. A.L Pearsa.

Okręt został sprzedany w 2 lutego 1920 roku i zezłomowany w Sunderland.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]