HMS H52
 HMS H28 bliźniaczy do HMS H52 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1 października 1917 |
| Wodowanie |
15 listopada 1918 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
1 września 1920 |
| Wycofanie ze służby |
9 listopada 1927 |
| Los okrętu |
sprzedany i zatopiony |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
430 ton (wynurzony), |
| Długość |
52,12 metra |
| Zanurzenie |
4,67 metra |
| Napęd | |
| silnik spalinowy diesel 480 KM, dwa silniki elektryczne po 620 KM | |
| Prędkość |
11,5 węzła na powierzchni |
| Zasięg |
1375 mil przy 10 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| 1 działko QF 6 pounder Hotchkiss | |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 wt kal. 533 mm |
| Załoga |
22 |
HMS H52 (pennant number – H52) – brytyjski okręt podwodny typu H. Zbudowany w latach 1917–1918 w stoczni Royal Navy Dockyard w Pembroke Dock. Okręt został zwodowany 15 listopada 1918 roku. Do służby w Royal Navy został przyjęty 1 września 1920 roku.
HMS H52 należał do serii okrętów typu H ze zmienioną konstrukcją. Po internowaniu części okrętów budowanych na zlecenie w Stanach Zjednoczonych zapadła decyzja o przeniesieniu produkcji do Wielkiej Brytanii. Od początku 1917 roku do końca 1920 roku w stoczniach Vickers, Cammell Laird, Armstrong Whitworth, Beardmore oraz HM Dockyard wybudowano 23 okręty tego typu.
Okręt był wykorzystywany do ćwiczeń oraz testowania nowych technologii wprowadzanych w Royal Navy. W czasie jednego z rejsów zderzył się z innym brytyjskim okrętem. W wyniku kolizji uszkodzeniu uległ kiosk oraz peryskop. Prawdopodobnie z tego powodu okręt został wycofany ze służby jesienią 1927 roku, a 9 listopada 1927 sprzedany wytwórni filmowej New Era Productions[1]. Okręt został wykorzystany w niemym filmie Q-Ships z 1928 roku reżyserowanym przez Geoffreya Barkasa oraz Michaela Barringera. Po ucharakteryzowaniu na niemieckiego U-Boota został zatopiony 3 stycznia 1928 roku w okolicach latarni morskiej Eddystone u wybrzeży Devon. Wrak spoczywa na głębokości około 60 metrów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Casemate / Greenhill, 2010, s. 153. ISBN 978-1935149071. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Innes McCartney: Lost Patrols: Submarine Wrecks of the English Channel. Penzance: Periscope Publising Ltd., 2003, s. 45–46. ISBN 978-1-904381-04-4. (ang.).
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008, s. 13–16. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
- J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Londyn: Chatham Publishing Ltd., 2006, s. 153. ISBN 1-86176-281-X. (ang.).
- Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 48–49. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Okręty podwodne typu H. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
- Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch: HMS H52. [dostęp 2013-02-02]. (ang.).
- H21 Class Coastal Defence Submarine. [dostęp 2013-02-02]. (ang.).