HMS Tudor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS Tudor (P326)
Ilustracja
HMS Tudor (P326)
Klasa

okręt podwodny

Historia
Stocznia

Devonport Dockyard

Położenie stępki

20 września 1941

Wodowanie

23 września 1942

 Royal Navy
Wejście do służby

16 stycznia 1944

Los okrętu

złomowany we wrześniu 1962

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1290 długich ton
1560 długich ton

Długość

84,28 m

Szerokość

7,77 m
zanurzenie:dziób: 3,89m
rufa: 4,45 m

Zanurzenie testowe

91 m (300 stóp)

Napęd
2 silniki diesla: 2 x 2500 KM (1,86 MW)
2 silniki elektryczne: 2 x 1450 KM (1,08 MW)
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


15,5 węzła
9 węzłów

Zasięg

na powierzchni 4500 mil morskich przy prędkości 11 węzłów

Uzbrojenie
6 zapasowych torped
1 działo kal. 100 mm
3 przeciwlotnicze karabiny maszynowe
Wyrzutnie torpedowe

6 dziobowych wewnętrznych wyrzutni torped
2 zewnętrzne dziobowe wyrzutnie torped
2 zewnętrzne wyrzutnie torped na śródokręciu obrócone w kierunku rufy
1 zewnętrzna rufowa wyrzutnia torped

Załoga

61

HMS Tudorbrytyjski okręt podwodny należący do trzeciej grupy brytyjskich okrętów podwodnych typu T. Został zbudowany jako P326 w stoczni Devonport Dockyard. Zwodowano go 23 września 1942. Jak dotychczas był jedynym okrętem Royal Navy noszącym tę nazwę, która pochodziła od dynastii Tudorów lub okresu Tudorów.

Służba[edytuj | edytuj kod]

Okręt służył na Dalekim Wschodzie przez większość wojny. Zatopił tam pięć japońskich jednostek żaglowych, cztery japońskie statki przybrzeżne oraz inną jedną jednostkę japońską. Zatopił także niezidentyfikowany statek żaglowy na północ od Sumatry.

Przetrwał wojnę i był dalej w służbie. Sprzedany na złom 1 lipca 1963 i złomowany w Faslane[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. HMS Tudor na stronie uboat.net. [dostęp 2010-12-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]