Hanbalici
Hanbalici (arab. حنبلى) – zwolennicy jednej z czterech głównych sunnickich szkół prawa muzułmańskiego, wywodzącej się od teologa Ahmada ibn Hanbala (zm. 855)[1].
Jest to najbardziej rygorystyczna ze szkół. Zwolenników szkoły hanbalickiej cechuje konserwatywność i bezkompromisowa interpretacja Koranu oraz Sunny. Kijas (analogia) i idżma (zgoda uczonych) zostały odrzucone przez Ibn Hanbala, który starał się przywrócić pierwotną czystość religii i prawa.
Doktryny szkoły hanbalickiej zachowały się głównie dzięki ruchowi teologa Muhammada Ibn Abd al-Wahhaba (zm. 1792) twórcy wahhabizmu – radykalnego, ortodoksyjnego prądu islamu sunnickiego. Aktualnie jest to najmniejsza szkoła, która jest popularna głównie na Półwyspie Arabskim (Arabia Saudyjska, Katar oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie)[2][3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hanbalici, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-28].
- ↑ Islam - Podział, odłamy i religie pokrewne. religie.424.pl. (pol.).
- ↑ Instytucja szariatu w islamie – zasady i podstawowe szkoły. zwiazki-wyznaniowe.cba.pl, 2010-12-09. (pol.).