Harodnia (obwód witebski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Harodnia
Гародня
Городня
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

orszański

Sielsowiet

Piszczaława

Populacja
• liczba ludności


10
(2009)

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Harodnia”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Harodnia”
Ziemia54°32′45″N 30°24′39″E/54,545833 30,410833

Harodnia (biał. Гародня; ros. Городня, Gorodnia, pol. hist. Horodnia Niżna) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie orszańskim, w sielsowiecie Piszczaława.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wieś położona jest w pobliżu granic Orszy, pomiędzy liniami kolejowymi Witebsk – Orsza i Moskwa – Brześć, na której w odległości 600 m od wsi znajduje się przystanek kolejowy Haradnianski[1]. Północnym skrajem wsi płynie Paczalica, która poniżej Harodnii uchodzi do Arszycy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dawniej dwa majątki ziemskie: Horodnia Wierzchnia al. Piszczałowo i Horodnia Niżna, oba do pocz. XX w. należące do Wasilewskich[2]. W 1900 do majątków należały m.in. 3 młyny wodne.

Horodnia położona była w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, w województwie witebskim, od której odpadła na rzecz Rosji w I rozbiorze Polski w 1772. W XIX i w początkach XX w. położona była w guberni mohylewskiej, w powiecie orszańskim[3]. Następnie w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Городнянский. Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2022-01-27]. (ros.).
  2. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 292–294, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  3. Horodnia (2), pow. orszański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 580.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]