Helena Helak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Helena Helak
Data i miejsce urodzenia

31 października 1920
Miały

Data śmierci

18 grudnia 1996

Zawód, zajęcie

kurator sądowy, działaczka społeczna i adopcyjna

Małżeństwo

Franciszek Helak

Odznaczenia
Order Uśmiechu Złoty Krzyż Zasługi

Helena Jadwiga[1] Helak (ur. 31 października 1920 w Miałach[2], zm. 18 grudnia 1996[3]) – polska kuratorka sądowa, działaczka społeczna i adopcyjna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jej rodzicami byli Wawrzyn i Cecylia Wygrałowie. Rodzina nie była zamożna. Była jedną z sześciorga rodzeństwa. W młodych latach służyła u zamożnego gospodarza, a w czasie okupacji niemieckiej u rodziny Niemców[3].

W latach 1945-1948 odbyła kurs dla wychowawczyń przedszkolnych i założyła w Trzciance cztery przedszkola. Prezesowała trzcianeckiemu Kołu Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Była tez przez rok prezesem Związku Nauczycielstwa Polskiego[3].

W latach 60. XX wieku sprawowała funkcję kuratora w poznańskim Sądzie dla Nieletnich. Przez wiele lat była również opiekunem społecznym. Od lat 50. XX wieku adoptowała dzieci, w tym chore i niepełnosprawne. W 1965 założyła Rodzinny Dom Dziecka w Trzciance, następnie przeniesiony do Radolinka (1972). Działalnością adopcyjną trudniła się wraz z mężem, Franciszkiem (żołnierzem Ludowego Wojska Polskiego, potem robotnikiem meblarskim[3]), za co oboje otrzymali Order Uśmiechu. Maksymalnie wychowywała 45 dzieci[2]. Na jej decyzje adopcyjne wpływ miała niemożność posiadania własnego potomstwa[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Otrzymała następujące wyróżnienia:

  • Odznaka Przyjaciela Dzieci (1960),
  • Order Uśmiechu (1969)[1],
  • Honorowa Odznaka za Zasługi dla Województwa Poznańskiego (1965),
  • Zasłużony Działacz Towarzystwa Przyjaciół Dzieci (1965)
  • Najpopularniejsza Wielkopolanka (zwycięstwo w plebiscycie w 1971),
  • Złoty Krzyż Zasługi (1972),
  • Dyplom Dydaktyczno-Wychowawczy Ministerstwa Oświaty i Wychowania (1972)
  • odznaczenia: ”Honorowy Obywatel Polski Ludowej”, ”Przyjaciel Ekspresu Poznańskiego”,
  • Najpopularniejsza Wielkopolanka (zwycięstwo w plebiscycie w 1974)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Order Uśmiechu, Helak Helena Jadwiga [online] [dostęp 2024-03-29] (pol.).
  2. a b Maria Kosowicz, Medal 50-lecia Powrotu Ziemi Trzcianeckiej do Macierzy, „Kronika Ziemi Trzcianeckiej” (1), Trzcianka: Muzeum im. Wiktora Stachowiaka w Trzciance, 1995, s. 94
  3. a b c d e f Cyfrowa Szkoła Wielkopolski, Helena Helak [online], CSW2020 [dostęp 2024-03-29] (pol.).