Henry Willis & Sons
Henry Willis & Sons – brytyjska firma organmistrzowska założona w 1845. Do 2023 wyprodukowała i zainstalowała ponad 2500 organów piszczałkowych, głównie w Wielkiej Brytanii a także w innych rejonach świata. Prezesem firmy jest David Wyld.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Założycielem firmy był Henry Willis I „Father Willis” (ur. 1821, zm. 1901). Jego ojciec (Henry, ur. 1794, zm. 1872) był z zawodu stolarzem, a amatorsko śpiewakiem w lokalnym chórze kościelnym i perkusistą lokalnej grupy muzycznej. Henry I od najmłodszych lat uczył się gry na pianinie i organach. Od 1835, przez siedem lat odbywał praktykę w warsztacie organmistrzowskim Johna Graya (Gray & Davison). W 1842 roku wyjechał na trzy lata do Cheltenham, gdzie pracował u Wardle'a Evansa – skrzypka, nauczyciela muzyki i producenta instrumentów muzycznych. W 1845 wrócił do Londynu i rozpoczął działalność gospodarczą. Przez pierwsze lata produkował instrumenty w zachodniej części Anglii. W 1851 zaprezentował swoje 70-głosowe organy na EXPO w Londynie.
Henry Willis II (ur. 1852, zm. 1927) był drugim synem Henry’ego I. Wczesną edukację pobierał w Merchant Taylors' School i w Charterhouse w Londynie. Praktykę organmistrzowską odbywał w latach 1868–1872 w warsztacie ojca. Specjalizował się w głosach języczkowych. W 1878 Henry I przyjął go, i swojego starszego syna Vincenta do spółki. W 1883 roku Henry II został wysłany do filii w Liverpoolu, aby pomagać Vincentowi. Henry II większość czasu poświęcał na opracowywanie innowacji, nie na zarządzanie przedsiębiorstwem, co było powodem sporów z bratem i w 1894 doprowadziło do opuszczenia spółki przez Vincenta.
Henry Willis III (ur. 1889, zm. 1966) urodził się w Liverpoolu i uczęszczał do Liverpool Collegiate School. W 1910 zakończył praktykę w warsztacie ojca, i wszedł z nim do spółki. W 1912 przejął samodzielne zarządzanie firmą i przeniósł zakład z Homerton na wschodzie Londynu do Brixton na południu. W latach 20. XX wieku podróżował po Europie i Stanach Zjednoczonych. W okresie międzywojennym dokonał zmian w standardzie konstrukcyjnym traktury i palecie głosów. Członkiem i prezesem kilku stowarzyszeń zrzeszających budowniczych organów.
Henry Willis 4 (ur. 1927, zm. 2018) – najmłodsze dziecko i jedyny syn Henry’ego III – przejął zarządzanie firmą w 1966, po śmierci ojca. Przedtem, od 1948 odbywał praktykę zawodową, po ukończeniu której kierował filią zakładu w Liverpoolu. Po przejęciu całej firmy zlikwidował siedzibę londyńską i wybudował nową fabrykę w Petersfield, w hrabstwie Hampshire. W 1997 przeszedł na emeryturę i przeprowadził się z żoną do Indii, gdzie zmarł 23 czerwca 2018, w wieku 91 lat.
W 1997, prezesem „Henry Willis & Sons” został mianowany[1] David Wyld – z wykształcenia chemik. Pracował w dużej firmie produkującej gumę i tworzywa sztuczne. Jednocześnie studiował muzykę w zakresie gry na organach, kontrapunktu i kompozycji pod okiem Philipa Moore’a, a później Rutha Gippsa.
Dzieła[edytuj | edytuj kod]
Niektóre organy piszczałkowe zbudowane przez firmę „Henry Willis & Sons”:
| Rok | Miejscowość | Budynek | Budowniczy | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1851 | Winchester (Anglia) | Katedra w Winchesterze | Henry I | 70-głosowe organy wystawione na EXPO w Londynie[2] |
| ok. 1851 | Liverpool (Anglia) | St George's Hall | Henry I | 100 głosów |
| 1866 | Londyn (Anglia) | Kaplica Kolegium Królewskiego | Henry I | [3] |
| 1871 | Londyn (Anglia) | Royal Albert Hall | Henry I | [4] |
| 1876 | Wyspa Norfolk (Australia) | Kościół św. Barnaby | Henry I | |
| 1877 | Salisbury (Anglia) | Katedra w Salisbury | Henry I | [5] |
| 1877 | Londyn (Anglia) | Union Chapel | Henry I | [6] |
| 1881 | Bodalla (Australia) | Kościół Wszystkich Świętych | Henry I | |
| 1887 | Truro (Anglia) | Katedra w Truro | Henry I | [7] |
| 1891 | Woodstock (Anglia) | Blenheim Palace | Henry I | [8] |
| 1892 | Brisbane (Australia) | Brisbane City Hall | Henry I | [9] |
| 1898 | Londyn (Anglia) | Katedra św. Pawła | Henry I | [10] |
| 1903 | Glasgow (Szkocja) | Archikatedra św. Andrzeja | Henry I | [11] |
| 1910 | Liverpool (Anglia) | Kaplica Maryi w katedrze liverpoolskiej | Henry III | Instrument na zaliczenie praktyki w warsztacie ojca |
| ok. 1912 | Liverpool (Anglia) | Katedra w Liverpoolu | Henry III | [12] |
| 1932 | Londyn (Anglia) | Katedra Westminsterska | Henry III | |
| 1932 | Sheffield (Anglia) | Sheffield City Hall | Henry III |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Telegraph Obituaries: Henry Willis, organ builder – obituary. 2018-08-28. (ang.).
- ↑ The Cathedral Organ. Winchester Cathedral. [dostęp 2020-07-29]. (ang.).
- ↑ Login | King’s College London. internal.kcl.ac.uk. (ang.).
- ↑ The Grand Organ Royal Albert Hall, London. Mander Organs. [dostęp 2020-07-29]. (ang.).
- ↑ The National Pipe Organ Register - NPOR. npor.org.uk. [dostęp 2019-08-21]. (ang.).
- ↑ Union Chapel. Union Chapel. (ang.).
- ↑ The National Pipe Organ Register - NPOR. npor.org.uk. [dostęp 2019-08-21]. (ang.).
- ↑ End of an era as founder of town organ-builder dies. Petersfield Post, 2018-10-19. [dostęp 2020-07-29]. (ang.).
- ↑ Staff Writer: Organ recital marks 80 years at City Hall. www. northside-chronicle.whereilive.com.au. [dostęp 2009-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-06)]. (ang.).
- ↑ The National Pipe Organ Register - NPOR. npor.org.uk. [dostęp 2019-08-21]. (ang.).
- ↑ Cathedral Organ. Glasgow Metropolitan Cathedral. [dostęp 2020-07-29]. (ang.).
- ↑ Error. www.liverpoolcathedral.org.uk. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W L Sumner: The Organ, its evolution, principles of construction and use. 1973. ISBN 0-356-04162-X. (ang.).
- About Henry Willis & Sons. Henry Willis & Sons Ltd. [dostęp 2023-11-04]. (ang.).