Henryk Jasiczek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mathiasrex (dyskusja | edycje) o 09:56, 25 mar 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Henryk Jasiczek
{{{alt grafiki}}}
Grób Henryka Jasiczka oraz jego żony na cmentarzu w Czeskim Cieszynie
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1919
Kottingbrunn

Data i miejsce śmierci

8 grudnia 1976
Czeski Cieszyn

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Jasiczek (ur. 2 marca 1919 w Kottingbrunn, zm. 8 grudnia 1976 w Czeskim Cieszynie) – polski dziennikarz, poeta, pisarz oraz działacz społeczno-narodowy z Zaolzia. Uznawany za jednego z najważniejszych polskich pisarzy na Zaolziu po II wojnie światowej, należy do najbardziej popularnych poetów tego regionu[1].

Życiorys

Urodził się w Kottingbrunn w pobliżu Wiednia, w Austrii. Dzieciństwo spędził w Oldrzychowicach koło Trzyńca. Od 1934 uczył się ogrodnictwa w Trzyńcu, gdzie jak później wspominał był świadkiem najgorszej eksploatacji ludzi. W 1936 wdał się w bójkę z kierownikiem stając w obronie jednego ze swoich bitych kolegów[2]. W konsekwencji ukończył szkołę ogrodniczą w Chrudimiu, a później pracował jako ogrodnik w Hradečnie. W 1938 powrócił na Zaolzie ale nie mógł tam znaleźć pracy. Od marca 1939 pracował w trzynieckiej hucie jako robotnik.

Podczas II wojny światowej zaangażował się w polski ruch oporu. Redagował polską podziemną gazetę oraz zajmował się dystrybucją. Po zakończeniu wojny przyłączył się do Komunistycznej Partii Czechosłowacji i został redaktorem naczelnym pisma "Głos Ludu" do roku 1957. Pisarz publikował w czasopismach dla polskich dzieci w Czechosłowacji oraz kulturalno-literackim czasopiśmie "Zwrot". Jasiczek był także aktywnym członkiem Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego, w którym od 1945 do 1968 kierował sekcją literacko-artystyczną.

Podczas praskiej wiosny, pisarz wspierał skrzydło partii komunistycznej, opowiadające się za reformami. Jego postawa oraz publiczne manifestowanie swoich poglądów doprowadziło do usunięcia go z życia publicznego w maju 1970 roku. Jasiczek ostatnie lata swojego życia spędził w osamotnieniu, zmuszony do pracy w drukarni jako korektor. Zmarł w 1976 w szpitalu w Czeskim Cieszynie.

 Osobny artykuł: Cenzura w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

W PRL informacje na temat Henryka Jasiczka podlegały cenzurze. Jego twórczość objęto całkowitym zakazem publikacji. Zalecenia cenzorskie dotyczące jego osoby zanotował Tomasz Strzyżewski, który w swojej książce o peerelowskiej cenzurze opublikował notkę informacyjną z 1975 roku Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. Wytyczne dla cenzorów głosiły: "W związku z antypolską i antysocjalistyczną postawą Henryka Jasiczka (...) nie należy dopuszczać do publikacji żadnych utworów tego pisarza ani też żadnych pozytywnych ocen jego twórczości."[3]. Jego twórczość pisarska została upowszechniona w Polsce dopiero po 1989 r.

Bezpośrednio po zakończeniu wojny poezja Jasiczka skupiała się na problematyce społecznej. Później w swojej twórczości pisarz koncentrował się głównie na motywach ludowych oraz afirmacji przyrody regionu, w którym mieszkał. Wiele swoich wierszy poświęcił pięknu natury Beskidów, czego przykładem może być wiersz ze zbioru poezji Obuszkiem ciosane pt. Nie zdradzę. Pisał w języku polskim, gwarze cieszyńskiej oraz po czesku.

Twórczość

  • Rozmowy z ciszą (1948) – zbiór poezji
  • Pochwała życia (1952)
  • Gwiazdy nad Beskidem (1953) – zbiór poezji
  • Obuszkiem ciosane (1955) – zbiór poezji
  • Jaśminowe noce (1959) – zbiór poezji
  • Humoreski beskidzkie (1959) – proza
  • Poetyckie pozdrowienia (1961) – zbiór poezji czeskiej i słowackiej w tłumaczeniach
  • Morze Czarne jest błękitne (1961) – reportaż z podróży
  • Krásné jak housle (1962)
  • Blizny pamięci (1963)
  • Przywiozę ci krokodyla (1965) – reportaż z podróży
  • Pokus o smír (1967)
  • Baj, baju z mojego kraju (1968) – zbiór poezji dla dzieci
  • Zamyślenie (1969)
  • Smuga cienia (1981) – pośmiertny zbiór poezji
  • Jak ten obłok (1990) – pośmiertny zbiór poezji
  • Wiersze (2006) – pośmiertny zbiór poezji
  1. ↑ Władysław Sikora, "Pisarze Zaolzia", Czeski Cieszyn: Wydawnictwo Olza przy Radzie Polaków 1993, Szablon:OCLC, str.25.
  2. ↑ Sikora, Władysław (2008-06-10). "O Henryku Jasiczku". Głos Ludu: p. 3.
  3. ↑ Tomasz Strzyżewski 2015 ↓, s. 89.

Bibliografia

  • Henryk Jasiczek, Obuszkiem ciosane, Wydawnictwo SLA. Polski Związek Kulturalno-Oświatowy w Czechosłowacji, Czeski Cieszyn 1955.
  • Kazimierz Kaszper, Niepisany patron Zaolzia, "Zwrot" 41, marzec 2009.
  • Iva Málková, Svatava Urbanová, Literární slovník severní Moravy a Slezska (1945-2000), Votobia, Olomouc 2001. ISBN 80-7198-515-5.
  • Martyna Radłowska-Obrusnik, Otylia Toboła, Leksykon PZKO, Zarząd Główny PZKO, Czeski Cieszyn 1997.
  • Lumír Dokoupil, Biografický slovník Slezska a severní Moravy, Ostravská Univerzita, Ostrava 1998. ISBN 80-7042-502-4.
  • Władysław Sikora, Pisarze Zaolzia, Wydawnictwo Olza przy Radzie Polaków, Czeski Cieszyn 1992.
  • Libor Martinek, Henryk Jasiczek. Monografie, Literature & Sciences, Opava 2016. ISBN 978-80-904126-6-8
  • Tomasz Strzyżewski: Wielka księga cenzury PRL w dokumentach. Warszawa: Prohibita, 2015, s. 88. ISBN 978-83-61344-70-4.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Jasiczek&oldid=48893053”