Henryk Rzętkowski

Henryk Rzętkowski
	; Henryk Rzętkowski (z lewej) i Michał Halicz w scenie filmu „Ułani, ułani, chłopcy malowani”
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1901 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	10 stycznia 1972 ; Warszawa
Zawód	aktor
	Odznaczenia

Henryk Rzętkowski (ur. 15 kwietnia 1901 w Warszawie, zm. 10 stycznia 1972 tamże) – aktor kina przedwojennego i powojennego.

Życiorys

Syn Andrzeja i Teofili, właścicieli sklepu kolonialno-spożywczego. W Warszawie ukończył sześć klas gimnazjum i Instytut Filmowy. Grywał epizody w Teatrze Popularnym w Warszawie. W latach 1916–1918 występował w teatrach amatorskich, w 1922 należał do zespołu Teatru Polskiego w Warszawie, 1925 w Teatrze Palace w Białymstoku, w sezonie 1925/26 w teatrze w Grodnie, w latach 1926–1934 ponownie w warszawskim Teatrze Polskim, w którym był kierownikiem statystów. Do wybuchu II wojny światowej pracował na scenach TKKT. W czasie wojny, do 1944 pracował w jawnym Teatrze Miasta Warszawy. Po powstaniu warszawskim został wywieziony do obozu pracy w Niemczech.

Po wojnie, w latach 1945–1972 grał drobne role w Państwowym Teatrze Polskim w Warszawie. Zwany generałem i przywódcą statystów. Epizodysta, nigdy nie zagrał drugoplanowej i głównej roli w filmie.

Pochowany 17 stycznia 1972 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 44B-2-19)^[1]^[2].

Ordery i odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi (13 listopada 1953)^[3]
Brązowy Krzyż Zasługi (16 stycznia 1946)^[4]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[5]

Wybrana filmografia

1924 - Śmierć za życie. Symfonia ludzkości
1927 - Ziemia obiecana jako robotnik
1928 - Pan Tadeusz jako sierżant Gonta
1928 - Przeznaczenie
1929 - Policmajster Tagiejew jako policjant
1929 - Szlakiem hańby jako marynarz
1930 - Niebezpieczny romans
1930 - Na Sybir jako rosyjski strażnik na sybirze
1931 - Dziesięciu z Pawiaka jako żandarm z brodą
1932 - Rycerze mroku
1932 - Ułani, ułani, chłopcy malowani
1932 - Księżna Łowicka jako pobity wartownik
1933 - 10% dla mnie
1933 - Każdemu wolno kochać jako parobek
1933 - Jego ekscelencja subiekt jako dozorca
1934 - Pieśniarz Warszawy jako Franciszek, pomocnik Krópki
1934 - Awanturki jego córki
1934 - Córka generała Pankratowa jako kozak gubernatora
1934 - Czarna perła jako Antoni, dozorca kamienicy
1935 - Antek policmajster jako aresztant
1936 - Jadzia jako tragarz
1936 - Pan Twardowski jako handlarz na jarmarku, sprzedawca perfum
1938 - Za zasłoną jako majster Muniek, znajomy Karola w restauracji
1938 - Sygnały jako gość w gospodzie „Pod żaglami”
1951 - Młodość Chopina jako zarządzający
1956 - Zemsta jako dworzanin Cześnika
1959 - Tysiąc talarów jako bandyta

Teatr TV

1972 - Martin Eden jako barman
1970 - Żywy Trup jako właściciel traktierni
1968 - Dożywocie
1967 - Wrogowie
1966 - Skowronek jako kat
1965 - Kapitan z Koepenick
1964 - Lubow Jarowaja
1962 - Pies Ogrodnika
1960 - Proces Joanny D'Arc w Ruen w roku 1431 jako żołnierz II
1955 - Spartakus jako Lantulus

Przypisy

↑ Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-12-03] .
↑ Monografia Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007 s. 194, na książce ISBN 978-83-920764-0-0; ISBN 978-83-920764-0-7
↑ M.P. z 1953 r. nr 106, poz. 1422 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej - w związku z 40-leciem pracy Państwowego Teatru Polskiego w Warszawie”.
↑ M.P. z 1946 r. nr 28, poz. 48 „w uznaniu wielkich zasług, położonych przy odbudowie gmachu Teatru Polskiego w Warszawie i wskrzeszeniu jego artystycznej działalności”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia

Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900–1980 t.II, PWN Warszawa 1994.

Linki zewnętrzne

Henryk Rzętkowski w bazie Filmweb
Henryk Rzętkowski w bazie filmpolski.pl
Henryk Rzętkowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”

[1] Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-12-03] .

[2] Monografia Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007 s. 194, na książce ISBN 978-83-920764-0-0; ISBN 978-83-920764-0-7

[3] M.P. z 1953 r. nr 106, poz. 1422 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej - w związku z 40-leciem pracy Państwowego Teatru Polskiego w Warszawie”.

[4] M.P. z 1946 r. nr 28, poz. 48 „w uznaniu wielkich zasług, położonych przy odbudowie gmachu Teatru Polskiego w Warszawie i wskrzeszeniu jego artystycznej działalności”.

[5] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]