Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny
Logo
Ilustracja
Państwo

 Polska

Siedziba

Warszawa

Adres

02-739 Warszawa
ul. Wałbrzyska 3/5

Data założenia

29 kwietnia 1955

Forma prawna

państwowa jednostka budżetowa

Dyrektor

Robert Kaczmarek

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, na dole znajduje się punkt z opisem „Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny”
52°10′23,6″N 21°01′55,0″E/52,173222 21,031944
Strona internetowa

Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny – polska państwowa instytucja kultury zlokalizowana w Warszawie, jednostka budżetowa podlegająca Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Powstała 29 kwietnia 1955 na mocy uchwały prezydium rządu nr 330/55[1]. Do 1970 istniała pod nazwą Centralne Archiwum Filmowe, do 1987 jako Filmoteka Polska, a następnie jako Filmoteka Narodowa. Od 1 marca 2017, po połączeniu z Narodowym Instytutem Audiowizualnym, pod obecną nazwą[2].

Przedmiotem działania Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego jest:

  • gromadzenie, katalogowanie, zachowanie i restaurowanie oraz udostępnianie zbiorów oraz materiałów dokumentacyjnych, dotyczących narodowego dziedzictwa audiowizualnego,
  • współtworzenie, produkcja, rejestracja i promocja dzieł kultury o wysokim poziomie artystycznym w celu ich emisji w programach mediów publicznych i prywatnych,
  • produkcja materiałów audiowizualnych o wysokim poziomie artystycznym, dotycząca zagadnień związanych z kulturą, nauką, edukacją w celu ich emisji w programach mediów publicznych i prywatnych lub internecie albo rozpowszechniania w inny sposób,
  • prowadzenie działalności edukacyjnej, naukowej, wydawniczej i kulturalnej[2].

Od początku istnienia jest członkiem Międzynarodowej Federacji Archiwów Filmowych, organizacji zrzeszającej większość archiwów filmowych świata. Zbiory taśm filmowych i archiwaliów zgromadzone w instytucji należą do największych w Europie.

Instytucja jest operatorem programu Sieć Kin Studyjnych i Lokalnych.

Zbiory[edytuj | edytuj kod]

FInA posiada jedno z największych archiwów filmowych w Europie[3]. Oprócz materiałów audiowizualnych, FInA posiada również zbiory okołofilmowe i specjalistyczny księgozbiór. Na czele poszczególnych typów zbiorów stoją kustosze, nad całością pieczę sprawuje Główny Kustosz Zbiorów, Grażyna M. Grabowska[4].

  • Zbiory filmowe
  • Zbiory audiowizualne
  • Zbiory fotograficzne (fotosy, zdjęcia)
  • Materiały graficzne (programy, plakaty filmowe, projekty scenografii i kostiumów)
  • Materiały literackie i archiwalia (scenariusze, scenopisy)
  • Zbiory audialne i nutowe (w tym unikatowe rękopisy muzyki filmowej)
  • Księgozbiór (specjalistyczna literatura filmoznawcza, czasopisma, katalogi, wycinki prasowe).

Fototeka[edytuj | edytuj kod]

W ramach Filmoteki Narodowej funkcjonuje Fototeka – serwis internetowy prezentujący zasoby fotograficzne Filmoteki Narodowej związane tematycznie z historią filmu polskiego (filmy, ludzie, wydarzenia itp.)[5][6]. Fototeka powstała w listopadzie 2009[7] przy współpracy z Agencją Interaktywną 4K[8] i jako elektroniczna baza jest tworzona w oparciu o zgromadzone zbiory fotosów, negatywów i diapozytywów[9]; pokazuje zarówno znane, ale także unikatowe fotografie z polskich filmów (w I etapie z lat 1945–1989 i przedwojenne), ich twórców (reżyserzy, aktorzy, operatorzy, asystenci itd.), premiery filmowe itp[10].

Celem serwisu Fototeka jest:

Projekt został doceniony w środowisku filmowym, czego efektem była dwukrotna nominacja w 2010 i 2011 do Nagród Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii „Portal internetowy”. Natomiast trzecia nominacja w 2012 została zwieńczona nagrodą PISF w tej kategorii.

Serwis zaistniał w międzynarodowej przestrzeni zbiorów cyfrowych, gdy w 2010 Filmoteka Narodowa dołączyła do projektu European Film Gateway, za pośrednictwem którego prezentuje zbiory w portalu europejskiej kultury – Europeana.eu.

Fototeka Filmoteki Narodowej to przedsięwzięcie pionierskie, pierwszy tego rodzaju portal prezentujący fotograficzną historię kina polskiego. Na stronie znajdują się fotosy do większości polskich filmów fabularnych i animowanych do 1989, robocze zdjęcia z planów filmowych, zdjęcia próbne, reportaże z premier filmowych, sesje gwiazd polskiego kina, ciekawostki filmowe, galerie aktorskie oraz galerie realizatorów. Na portalu dostępne są również zdjęcia ponad 5000 polskich filmowców i aktorów. Tak ogromna liczba wymaga specjalnych instrumentów, by móc je swobodnie przeglądać i docierać do konkretnych fotografii. Zdjęcia opatrzone są takimi opisami jak: tytuł filmu lub odcinka, rok, reżyseria, kraj produkcji, autor zdjęcia, prawa autorskie, osoby widoczne na zdjęciu i ich funkcje w filmie, słowa kluczowe, miejsca, nazwy. Serwis pozwala na wyszukiwanie zdjęć według kilku kategorii obsługujących kilkanaście pól. Internauci mogą kontaktować się z Fototeką, jeśli rozpoznają mało znane osoby i miejsca pojawiające się na fotosach.

Portal jest źródłem informacji o fotografii filmowej i jej twórcach, a więc tematach do tej pory w Polsce zupełnie niezbadanych. W dziale „Oto Foto” opublikowany został tekst o historii polskiego fotosu, do którego dołączono najciekawsze przedwojenne reklamy fotosów filmowych i wszelkie materiały związane z rozwojem fotografii filmowej. Cyklicznie publikowane są również biogramy najbardziej zasłużonych polskich fotosistów filmowych. W większości są to ludzie nieznani.

Zdjęcia udostępniane za pośrednictwem portalu Fototeka pojawiają się w dużej liczbie publikacji. Z usług serwisu korzystają największe wydawnictwa i periodyki w Polsce.

Gapla[edytuj | edytuj kod]

Gapla to oficjalny serwis internetowy, prezentujący kolekcję plakatów i afiszów filmowych ze zbiorów Filmoteki Narodowej.

Celem serwisu Gapla jest prezentacja całego dorobku polskiej grafiki filmowej, zachowanego w zbiorach Filmoteki Narodowej: od czołowych twórców polskiej szkoły plakatu (m.in.: Henryka Tomaszewskiego, Romana Cieślewicza, Wojciecha i Stanisława Zameczników, Jana Lenicy, Eryka Lipińskiego, Franciszka Starowieyskiego), po kolejne generacje artystów: Jana Młodożeńca, Wiktora Sadowskiego, Mieczysława Wasilewskiego, Andrzeja Pągowskiego, Jakuba Erola czy Stasysa Eidrigeviciusa, a także najstarszych zabytków grafiki użytkowej reklamujących pokazy kinematografu braci Lumière w Krakowie, przedwojennych afiszów i plakatów, powojennych plakatów do filmów polskich i zagranicznych, a także zagranicznych plakatów do produkcji polskich i światowych. Osobny zbiór tworzą plakaty do imprez filmowych: festiwali, przeglądów, pokazów specjalnych. Digitalizacja archiwalnego zbioru plakatów pozwala zabezpieczyć oryginalne materiały oraz za pośrednictwem Internetu prezentować bezcenną kolekcję wszystkim zainteresowanym.

Plakaty filmowe są gromadzone w archiwum Filmoteki Narodowej od początku lat 60. XX wieku. Pierwszą pozycją wpisaną do inwentarza był plakat autorstwa Romana Cieślewicza do filmu „Kapelusz pana Anatola” w reżyserii Jana Rybkowskiego z 1957.

Cele serwisu Gapla to:

  • edukacja i upowszechnianie kultury filmowej zgodnie z ustawą o kinematografii z dnia 30 czerwca 2005 r. i statutem Filmoteki Narodowej, stanowiącym załącznik do zarządzenia nr 17 Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 29 kwietnia 2008 r.;
  • zabezpieczenie zbiorów ikonograficznych Filmoteki Narodowej i ich opracowanie;
  • cyfryzacja i prezentacja zbiorów ikonograficznych Filmoteki Narodowej w domenie cyfrowej.

Projekt jest realizowany dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Wieloletniego KULTURA+.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kalendarium Filmoteki. fn.org.pl. [dostęp 2021-04-30].
  2. ↑ a b Zarządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 28 października 2016 r. w sprawie połączenia państwowych instytucji kultury – Filmoteki Narodowej i Narodowego Instytutu Audiowizualnego.
  3. ↑ ZBIORY. FINA. [dostęp 2020-10-26].
  4. ↑ Fototeka, Fototeka [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  5. ↑ Strona Fototeki.
  6. ↑ Filmoteka Narodowa otworzyła własny serwis. Interaktywnie.com. [dostęp 2012-11-07].
  7. ↑ Fototeka Filmoteki Narodowej. Centrum Edukacji Obywatelskiej. [dostęp 2012-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-22)].
  8. ↑ Rozbudowano Fototekę – serwis Filmoteki Narodowej. Wirtualnemedia.pl. [dostęp 2012-11-07].
  9. ↑ Internetowa Fototeka Filmoteki Narodowej. Polskie Radio. [dostęp 2012-11-07].
  10. ↑ Platforma Kultury – Fototeka Filmoteki Narodowej. Platformakultury.pl. [dostęp 2012-11-07].
  11. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-06-07].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Filmoteka_Narodowa_–_Instytut_Audiowizualny&oldid=69470528”