Hexaprotodon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hexaprotodon[1]
Falconer & Cautley, 1836[2]
Ilustracja
Fragmenty czaszki Hexaprotodon sivalensis
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

Whippomorpha

Infrarząd

Ancodonta

Rodzina

hipopotamowate

Rodzaj

Hexaprotodon

Typ nomenklatoryczny

Hippopotamus (Hexaprotodon) sivalensis Falconer & Cautley, 1836

Synonimy
Gatunki

8 gatunków – zobacz opis w tekście

Hexaprotodonrodzaj wymarłego ssaka z rodziny hipopotamowatych (Hippopotamidae).

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciele tego rodzaje zamieszkiwali Azję. Posiadali 3 pary siekaczy, od których pochodzi nazwa rodzajowa.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Hexaprotodon: gr. ἑξ hex „sześć”; πρωτος prōtos „pierwszy, przed”; πρωτος prōtos „pierwszy, przed”[4].
  • Potamotherium: gr. ποταμος potamos „rzeka”; θηριον thērion „dzike zwierzę”, od θηρ thēr, θηρος thēros „zwierzę”[5].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należały następujące gatunki[6]:

  • Hexaprotodon bruneti Boisserie & T.D. White, 2004
  • Hexaprotodon garyam Boisserie, Likius, Vignaud & Brunet, 2005
  • Hexaprotodon hipponensis (Gaudry, 1876)
  • Hexaprotodon imaguncula (Hopwood, 1926)
  • Hexaprotodon pantanellii (Joleaud, 1920)
  • Hexaprotodon sahabiensis Gaziry, 1987
  • Hexaprotodon sivajavanicus Dubois, 1908
  • Hexaprotodon sivalensis (Falconer & Cautley, 1836)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Typ nomenklatoryczny: Hippopotamus (Hexaprotodon) sivalensis Falconer & Cautley, 1836; młodszy homonim Potamotherium É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1833 (Mustelidae).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hexaprotodon, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. H. Falconer & P. Cautley. Note on the fossil Hippopotamus of the Sivalik Hills. „Asiatic researches, or, Transactions of the Society instituted in Bengal for inquiring into the history and antiquities, the arts, sciences and literature of Asia”. 19 (1), s. 51, 1836. (ang.). 
  3. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Breslau: A. Schulz, 1842, s. 127. (niem.).
  4. Palmer 1904 ↓, s. 324.
  5. Palmer 1904 ↓, s. 559.
  6. J.S. Zijlstra: Hexaprotodon. Hesperomys project. [dostęp 2022-07-27]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]