Hiei (1877)
|
||
 |
||
| Historia | ||
| Stocznia | Milford Haven SB & Co, Pembroke, Wlk. Brytania | |
| Położenie stępki | 24 września 1875 | |
| Wodowanie | 12 czerwca 1877 | |
 Nippon Kaigun |
||
| Wejście do służby | 25 lutego 1878 | |
| Wycofanie ze służby | 1 kwietnia 1911 | |
| Los okrętu | zezłomowany | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Wyporność | 2250 t (standardowa) 3718 t (pełna) | |
| Długość | 67,1 m | |
| Szerokość | 12,5 m | |
| Zanurzenie | 5,3 m | |
| Napęd | ||
| 2 maszyny parowe podwójnego rozprężania, 6 kotłów, 1 śruba, 2490 ihp |
||
| Prędkość | 14 węzłów | |
| Zasięg | 3100 mm przy 10 w | |
| Uzbrojenie | ||
| 3x170 mm Krupp BL (3xI) 6x150 mm Krupp BL (6xI) 2x75 mm 4 kartaczownice Nordenfelta 25 mm (4xI) 2 wt 380 mm |
||
| Opancerzenie | ||
| pas burtowy 114 mm | ||
| Załoga | 286-314 | |
Hiei (jap. 比叡) – japońska korweta pancerna typu Kongo. Jednostka weszła w skład Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej w 1878 roku. Uczestniczyła w I wojnie chińsko-japońskiej i wojnie rosyjsko-japońskiej. Nazwana od góry Hiei leżącej na północ od Kioto. Nazwę te nosił później krążownik liniowy z okresu I i II wojny światowej.
Projekt[edytuj | edytuj kod]
„Hiei” została zbudowana według planów sir Edwarda Reeda jako drugi okręt typu Kongo. Od swego poprzednika różniła się w pełni żelaznym kadłubem. Pierwotnie posiadała pełne omasztowanie typu bark i maszynę parową o dwóch cylindrach i dwóch kotłach cylindrycznych; dym odprowadzał teleskopowo rozsuwany komin. Zapas węgla – 280 ton – pozwalał na przebycie 3100 mil przy prędkości 10 węzłów[1].
Pierwotne uzbrojenie stanowiły odtylcowe (BL) armaty Kruppa. W 1895 usunięto jej stengi, natomiast dodano jedno działko jednofuntowe. Podczas przebudowy w 1903 dodano jeszcze dwie armaty 76 mm, dwie 2,5-funtowe i 6 karabinów maszynowych[2]. Opancerzenie stanowił pas burtowy grubości od 76 do 114 mm[3]
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Hiei” przypłynęła do Yokosuki 22 maja 1878 przyprowadzona przez angielską załogę; na jej pokładzie wrócił do kraju po studiach w Anglii przyszły admirał Heihachirō Tōgō. Od 8 kwietnia 1880 do 17 września 1880, korweta odbyła długi rejs, wizytując m.in. Indie, Persję i Azję Południowo-Wschodnią. Następne rejsy szkolne odbywała w latach 1889, 1890, 1891, 1897 i 1899.
W lecie 1882 patrolowała wybrzeża koreańskie, zaznaczając tam japońską obecność, po rozruchach, w których zginęło kilku członków japońskiego poselstwa w Seulu.
Okręt pod dowództwem kapitana Sakurai wziął udział w bitwie u ujścia Yalu, w składzie sił głównych; był wówczas w stanie rozwijać tylko 9 węzłów[4], co wpędziło go w kłopoty: podczas zwrotu, by nie stracić kontaktu z resztą eskadry, przeszedł krótszym kursem między dwoma chińskimi pancernikami typu Dingyuan. Ostrzelany z obu burt przez ich ciężką artylerię kal. 305 mm, poważnie uszkodzony, ocalał prawdopodobnie wyłącznie z powodu niskiej jakości amunicji chińskiej. Świadkowie opisywali, że ciężkie granaty przebijały okręt na wylot, nie eksplodując[5]. Podczas bitwy na okręcie poległo 19 ludzi, a 37 było rannych, z których czterech dalszych zmarło później (łącznie ponad 20% załogi). Szybkie tempo napraw pozwoliło mu dołączyć do floty, w składzie II eskadry, podczas operacji przeciw Lüshun (Portowi Artura)[6]. Następnie uczestniczyła w bombardowaniu fortów nadbrzeżnych w Kaohsiungu[7].
21 marca 1898 korwetę przeklasyfikowano jako kanonierkę trzeciej klasy; była wykorzystywana jako okręt patrolowy i kartograficzny.
Podczas wojny rosyjsko-japońskiej, „Hiei” stacjonowała w Maizuru, a po zdobyciu Port Artur została tam przebazowana jako dozorowiec. Po wojnie służyła dalej jako okręt kartograficzny, aż do skreślenia z listy floty 1 kwietnia 1911 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hansgeorg Jentsura, Dieter Jung, Peter Mickel: Warships of the Imperial Japanese Navy, 1869–1945. Naval Institute Press, 1976, s. 13. ISBN 0-87021-893-X. (ang.)
- ↑ Roger Chesneau, Eugène Kolesnik: Conway’s All the World’s Fighting Ships, 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979, s. 226–227. ISBN 0-85177-133-5.
- ↑ Fred. T. Jane: The Imperial Japanese Navy. Londyn: W. Thacker & Co., 1904, s. 44. (ang.)
- ↑ Fred T. Jane, The Imperial Japanese Navy, s. 119.
- ↑ Philo Norton McGiffin: The Battle of the Yalu. Personal Recollections by the Commander Chinese Ironclad “Chen Yuen.” (ang.). W: Century Illustrated Monthly Magazine [on-line]. maj-październik 1895. [dostęp 2010-08-22].
- ↑ Fred T. Jane, The Imperial Japanese Navy, s. 148–150.
- ↑ James W. Davidson: The Island of Formosa, Past and Present. London: Macmillian & Co, 1903, s. 358. (ang.)
