Hienadź Alaksiejenka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hienadź Alaksiejenka
Генадзь Аляксеенка
Pełne imię i nazwisko

Hienadź Pauławicz Alaksiejenka

Data i miejsce urodzenia

30 maja 1952
Czausy

Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji
Okres

od 27 listopada 1996
do 21 listopada 2000

Przynależność polityczna

Partia Komunistów Białoruska (do 1997)

Poprzednik

stanowisko utworzone

Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres

od 9 stycznia 1996
do 9 stycznia 2001
(od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)

Przynależność polityczna

Partia Komunistów Białoruska (do 1997),
frakcja komunistów

Następca

wybory nie odbyły się

Hienadź Pauławicz Alaksiejenka (biał. Генадзь Паўлавіч Аляксеенка, ros. Геннадий Павлович Алексеенко, Giennadij Pawłowicz Aleksiejenko; ur. 30 maja 1952 w Czausach) – białoruski nauczyciel i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 maja 1952 roku w mieście Czausy, w rejonie czauskim obwodu mohylewskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1978 roku ukończył Homelski Uniwersytet Państwowy, w 1993 roku – Mohylewski Państwowy Instytut Pedagogiczny. Z wykształcenia jest nauczycielem historii, nauk społeczno-politycznych i prawa radzieckiego. W latach 1969–1970 pracował jako robotnik. W latach 1970–1974 był nauczycielem. W latach 1974–1978 pełnił funkcję przewodniczącego rejonowego Dobrowolnego Wiejskiego Stowarzyszenia Sportowego „Urożaj”. W latach 1978–1988 był oddelegowany do pracy komsomolskiej i partyjnej. W latach 1988–1995 pracował jako dyrektor Szkoły Średniej Nr 1 w Czausach[1], w 1995 roku był w niej nauczycielem historii[2]. W 1995 roku pełnił funkcję przewodniczącego Czauskiej Rejonowej Rady Deputowanych Robotniczych. W latach 1993–1997 wchodził w skład Partii Komunistów Białoruskiej[1].

Działalność parlamentarna[edytuj | edytuj kod]

W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Czauskiego Okręgu Wyborczego Nr 175. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą[2], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka[4], a potem sekretarza[5] Stałej Komisji ds. Edukacji, Nauki i Kultury[4]. Należał do frakcji komunistów. Od 3 czerwca był przewodniczącym grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Francuskiej[5]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[6]. Pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji ds. Praw Człowieka i Stosunków Narodowościowych[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[7]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 21 listopada 2000 roku[8].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Hienadź Alaksiejenka jest żonaty, ma dwoje dzieci[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Kto…, s. 13
  2. a b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).
  3. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
  4. a b С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №33-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-16)]. (ros.).
  5. a b С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-29)]. (ros.).
  6. А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
  7. М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
  8. В. Попов: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 21 ноября 2000 г. №5-П2/I. pravo.levonevsky.org, 2000-11-21. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-18)]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.