Parlament Francji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Parlament Francji
Państwo

 Francja

Rodzaj

bikameralny

Kierownictwo
Przewodniczący Senatu

Gérard Larcher

Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego

Claude Bartolone

Struktura
Liczba członków

925

348 senatorów
577 deputowanych

Ordynacja

większościowa

Siedziba
Siedziba Parlament Francji
Pałac wersalski
Wersal
Strona internetowa
Francja
Godło Francji
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Francji

Parlament Francji – organ francuskiej władzy ustawodawczej.

Obecny system parlamentarny jest bikameralny i dzieli się na:

Organizacja władzy[edytuj | edytuj kod]

Obie izby parlamentu urzędują w osobnych siedzibach, którymi są:

  • Pałac Luksemburski jako miejsce urzędowania Senatu
  • Pałac Burbonów jako miejsce spotkań Zgromadzenia Narodowego.

Kongres Parlamentu Francuskiego to wspólne posiedzenie Zgromadzenia Narodowego i Senatu, zwoływane w Pałacu Wersalskim.

Każda izba parlamentu ma swoje reguły oraz zasady którymi poddawani są jej członkowie. Parlament spotyka się w trakcie jednej 9 miesięcznej sesji w trakcie roku. W razie nagłej sprawy, Prezydent może podjąć decyzję o zwołaniu specjalnej sesji parlamentu. Władza parlamentarna została osłabiona w trakcie istnienia Czwartej Republiki. Zgromadzenie Narodowe może przyjąć wotum nieufności dla rządu jeśli rząd nie uzyska absolutnej większości głosów. W rezultacie rząd (Premier oraz ministrowie) muszą zdobyć większość głosów ze strony ugrupowania, które reprezentują, a zarazem powinno posiadać wystarczającą liczbę głosów aby przyjąć wotum zaufania. Okres rządzenia rządu i prezydenta pochodzących z przeciwnych obozów politycznych nazywa się koabitacją.

Członkowie parlamentu posiadają immunitet poselski. Obie izby parlamentu posiadają swoje komisje które zajmują się sprawami pozostających w kompetencjach danej izby. Jeśli jest to konieczne w celu zbadań pewnych spraw związanym z życiem izby może powstać komisja śledcza, która może uchylić immunitet.

W 2011 roku liczba senatorów została zwiększona z 321 do 348[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Data Konstytucja Izba wyższa Izba niższa Inne izby Izba Reuniów Pojedyncza izba
1791 Konstytucja Francji z roku 1791 Zgromadzenie Narodowe w czasie Rewolucji Francuskiej
1793 Konstytucja Francji z roku 1793 Korpus Legislacyjny
1795-1799 Konstytucja Francji z roku 1795 Rada Starszych Rada Pięciuset
1799-1802 Konstytucja roku VIII Senat Korpus Legislacyjny Trybun ludowy
1802-1804 Konstytucja roku X Senat Korpus Legislacyjny Trybun ludowy
1804-1814 Konstytucja roku XII Senat Korpus Legislacyjny
1814-1815 Karta Konstytucyjna Ludwika XVIII Par Francji Izba Deputowanych
1815 Konstytucja Francji z roku 1815 Par Francji Izba Reprezentantów
1830-1848 Konstytucja Francji z roku 1830 Par Francji Izba Deputowanych
1848-1852 Konstytucja Francji z roku 1848 Zgromadzenie Narodowe
1852-1870 Konstytucja Francji z roku 1852 Senat Korpus Legislacyjny
1871-1875 Zgromadzenie Narodowe
1875-1940 Konstytucja Francji z roku 1875 Senat Izba Deputowanych Zgromadzenie Narodowe
1940-1944 Konstytucja Francji z roku 1940
1944-1946 Zgromadzenie Narodowe
1946-1958 Konstytucja Francji z roku 1946 Rada Republiki Zgromadzenie Narodowe Parlament
od 1958 Konstytucja Francji z roku 1958 Senat Zgromadzenie Narodowe Kongres

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mode d'élection des Sénateurs - Sénat, www.senat.fr [dostęp 2017-11-25].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Sposób wyboru senatorów (fr.)
  • Les Assemblées parlementaires françaises (numéro 5216) de Pascal JAN aux éditions La Documentation française (ISSN : 1763-6191)
  • Philippe Georges et Guy Siat, Droit public, Sirey, 2004
  • Sous la direction de Jean-Luc Parodi, Institutions et vie politique, la documentation française, 2003