Parlament Francji
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Kierownictwo | |
| Przewodniczący Senatu | |
| Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego | |
| Struktura | |
| Liczba członków |
925 |
| Ordynacja | |
| Siedziba | |
| |
| Pałac wersalski Wersal | |
| Strona internetowa | |
Francja
 Ustrój i polityka Francji Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
|
Parlament Francji – organ francuskiej władzy ustawodawczej.
Obecny system parlamentarny jest bikameralny i dzieli się na:
- Izbę wyższą (Chambre haute) - Senat Francji posiadający 348 miejsc
- Izbę niższą (Chambre basse) - Zgromadzenie Narodowe posiadające 577 miejsc.
Organizacja władzy[edytuj | edytuj kod]
Obie izby parlamentu urzędują w osobnych siedzibach, którymi są:
- Pałac Luksemburski jako miejsce urzędowania Senatu
- Pałac Burbonów jako miejsce spotkań Zgromadzenia Narodowego.
Kongres Parlamentu Francuskiego to wspólne posiedzenie Zgromadzenia Narodowego i Senatu, zwoływane w Pałacu Wersalskim.
Każda izba parlamentu ma swoje reguły oraz zasady którymi poddawani są jej członkowie. Parlament spotyka się w trakcie jednej 9 miesięcznej sesji w trakcie roku. W razie nagłej sprawy, Prezydent może podjąć decyzję o zwołaniu specjalnej sesji parlamentu. Władza parlamentarna została osłabiona w trakcie istnienia Czwartej Republiki. Zgromadzenie Narodowe może przyjąć wotum nieufności dla rządu jeśli rząd nie uzyska absolutnej większości głosów. W rezultacie rząd (Premier oraz ministrowie) muszą zdobyć większość głosów ze strony ugrupowania, które reprezentują, a zarazem powinno posiadać wystarczającą liczbę głosów aby przyjąć wotum zaufania. Okres rządzenia rządu i prezydenta pochodzących z przeciwnych obozów politycznych nazywa się koabitacją.
Członkowie parlamentu posiadają immunitet poselski. Obie izby parlamentu posiadają swoje komisje które zajmują się sprawami pozostających w kompetencjach danej izby. Jeśli jest to konieczne w celu zbadań pewnych spraw związanym z życiem izby może powstać komisja śledcza, która może uchylić immunitet.
W 2011 roku liczba senatorów została zwiększona z 321 do 348[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
| Data | Konstytucja | Izba wyższa | Izba niższa | Inne izby | Izba Reuniów | Pojedyncza izba |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1791 | Konstytucja Francji z roku 1791 | Zgromadzenie Narodowe w czasie Rewolucji Francuskiej | ||||
| 1793 | Konstytucja Francji z roku 1793 | Korpus Legislacyjny | ||||
| 1795-1799 | Konstytucja Francji z roku 1795 | Rada Starszych | Rada Pięciuset | |||
| 1799-1802 | Konstytucja roku VIII | Senat | Korpus Legislacyjny | Trybun ludowy | ||
| 1802-1804 | Konstytucja roku X | Senat | Korpus Legislacyjny | Trybun ludowy | ||
| 1804-1814 | Konstytucja roku XII | Senat | Korpus Legislacyjny | |||
| 1814-1815 | Karta Konstytucyjna Ludwika XVIII | Par Francji | Izba Deputowanych | |||
| 1815 | Konstytucja Francji z roku 1815 | Par Francji | Izba Reprezentantów | |||
| 1830-1848 | Konstytucja Francji z roku 1830 | Par Francji | Izba Deputowanych | |||
| 1848-1852 | Konstytucja Francji z roku 1848 | Zgromadzenie Narodowe | ||||
| 1852-1870 | Konstytucja Francji z roku 1852 | Senat | Korpus Legislacyjny | |||
| 1871-1875 | Zgromadzenie Narodowe | |||||
| 1875-1940 | Konstytucja Francji z roku 1875 | Senat | Izba Deputowanych | Zgromadzenie Narodowe | ||
| 1940-1944 | Konstytucja Francji z roku 1940 | |||||
| 1944-1946 | Zgromadzenie Narodowe | |||||
| 1946-1958 | Konstytucja Francji z roku 1946 | Rada Republiki | Zgromadzenie Narodowe | Parlament | ||
| od 1958 | Konstytucja Francji z roku 1958 | Senat | Zgromadzenie Narodowe | Kongres |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mode d'élection des Sénateurs - Sénat, www.senat.fr [dostęp 2017-11-25].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sposób wyboru senatorów (fr.)
- Les Assemblées parlementaires françaises (numéro 5216) de Pascal JAN aux éditions La Documentation française (ISSN : 1763-6191)
- Philippe Georges et Guy Siat, Droit public, Sirey, 2004
- Sous la direction de Jean-Luc Parodi, Institutions et vie politique, la documentation française, 2003
- ↑ Republika Kosowa jest obecnie uznawana przez 105 ze 193 państw członkowskich ONZ, 23 z 28 państw członkowskich UE, w tym przez Polskę, oraz 24 z 28 państw członkowskich NATO (stan na 11 lutego 2014)