Hierodula majuscula
| Hierodula majuscula | |||
| Tindale, 1923 | |||
_(9733969752).jpg) Dorosły samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Hierodula majuscula | ||
| Synonimy | |||
| |||
Hierodula majuscula – gatunek owada z rzędu modliszek. Jego naturalny zasięg występowania obejmuje północną Australię. Na całym świecie bywa hodowany jako zwierzę domowe.
Biologia[edytuj | edytuj kod]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Największy gatunek modliszki na kontynencie australijskim[1]. Imago osiągają przeciętnie długość 70 mm[2], przy czym samce są smuklejsze i mają krótsze tułowia (średnio 20 vs 25 mm)[3]. Większość ciała dorosłego osobnika jest zielona, na wewnętrznych krawędziach pierwszej pary odnóży krocznych (przekształconych w narządy chwytne) obecny jest pomarańczowo-czarny deseń. Spodnia część tułowia fioletowa.
Dymorfizm płciowy wyraźnie zaznaczony – u samców obecne są wydłużone i zgrubiałe czułki oraz dłuższe skrzydła, umożliwiające sprawny lot.
Larwy przypominają dorosłe osobniki, przy czym są pozbawione skrzydeł i mogą przybierać różnorodne kolory, od zielonego, przez żółty, do brunatnego.
Długość życia[edytuj | edytuj kod]
W ciągu życia, samce przechodzą osiem linień, zaś samice – dziewięć[3]. Czas od wyklucia do osiągnięcia dojrzałości płciowej wynosi średnio 170-200 dni (w przypadku samców) lub 180-240 dni (u samic). W niewoli samce dożywają do trzech miesięcy w formie imaginalnej, samice – do sześciu[4].
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Gatunek rozmnaża się płciowo. Kopulacja trwa do kilkunastu godzin i niekiedy obejmuje zjedzenie samca przez samicę. Samica składa w ciągu swojego życia około sześciu ootek, z których – jeśli są zapłodnione – wykluwa się do 250 larw.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Siedliskiem H. majuscula są lasy deszczowe, co znajduje wyraz w angielskiej nazwie gatunkowej owada – Giant Rainforest Mantis. Modliszki te bytują głównie na drzewach, gdzie ich ubarwienie umożliwia skuteczny kamuflaż wśród liści.
Odnotowano pojawienie się populacji H. majuscula w ogrodzie botanicznym Tondoon Botanic Gardens w Gladstone, gdzie zostały najprawdopodobniej zawleczone wraz z roślinami[5].
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Podobnie jak inne modliszki, Hierodula majuscula są drapieżne. Polują na inne bezkręgowce (w tym przedstawicieli własnego gatunku) oraz małe kręgowce.
Naturalni wrogowie i pasożyty[edytuj | edytuj kod]
Modliszki zjadane są przez duże pająki, owadożerne ptaki i nietoperze, które polują przede wszystkim na latające w nocy samce[2].
Na Hierodula majuscula pasożytują nitnikowce z rodzaju Chordodes[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Giant Rainforest Mantis. Exotic Pets. [dostęp 2023-11-12]. (ang.).
- ↑ a b Bug of the month - Rainforest Mantid: Museum Victoria [online], web.archive.org, 3 kwietnia 2016 [dostęp 2023-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-03].
- ↑ a b Louise E. Allen, Katherine L. Barry, Gregory I. Holwell, Different paths to sexual size dimorphism in two praying mantids, Pseudomantis albofimbriata and Hierodula majuscula, „Insect Science”, 21 (2), 2014, s. 227–233, DOI: 10.1111/1744-7917.12016, ISSN 1672-9609 [dostęp 2023-11-12] (ang.).
- ↑ MagazynTerrarium, Hierodula membranacea [online], Terrarium, 30 października 2023 [dostęp 2023-11-12] (pol.).
- ↑ Hierodula majuscula Tindale, 1923 [online], www.gbif.org [dostęp 2023-11-12] (ang.).
- ↑ Andreas Schmidt-Rhaesa, Reinhard Ehrmann, Horsehair Worms (Nematomorpha) as Parasites of Praying Mantids with a Discussion of their Life Cycle, „Zoologischer Anzeiger - A Journal of Comparative Zoology”, 240 (2), 2001, s. 167–179, DOI: 10.1078/0044-5231-00014, ISSN 0044-5231 [dostęp 2023-11-12] (ang.).