Przejdź do zawartości

Hind Mazdoor Sabha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hind Mazdoor Sabha
Państwo

 Indie

Siedziba

Nowe Delhi, Indie

Data założenia

29 grudnia 1948

Profil działalności

centrala związkowa

Członkowie

3 342 213 (2002)

brak współrzędnych
Strona internetowa

Hind Mazdoor Sabha (HMS) – indyjska centrala związkowa działająca od 1948. Jest trzecią co do wielkości federacją związków zawodowych w Indiach, po Indyjskim Narodowym Kongresie Związków Zawodowych (INTUC) i Ogólnoindyjskim Kongresie Związków Zawodowych (AITUC)[1].

HMS należy do Międzynarodowej Konfederacji Wolnych Związków Zawodowych (ICFTU)[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

HMS zostało założone w Haura 29 grudnia 1948 przez socjalistów, zwolenników All India Forward Bloc i niezależnych związkowców. Wśród założycieli byli Basawon Singh, Ashok Mehta, RS Ruikar, Maniben Kara, Shibnath Banerjee, R.A. Khedgikar, T.S. Ramanujam, V.S. Mathur, G.G. Mehta. R.S. Ruikar został wybrany na Prezesa, a Ashok Mehta na Sekretarza Generalnego. HMS wchłonęło związane z Manabendra Nath Royem Indian Federation of Labour (IFL) i Hind Mazdoor Panchayat (HMP), które zostało utworzone w 1948 przez socjalistów opuszczających coraz bardziej zdominowaną przez komunistów AITUC[2]. W marcu 1949 HMS podawało, że ma 380 zrzeszonych związków zawodowych o łącznej liczbie 618 802 członków[3][4].

Według danych Ministerstwa Pracy w 2002 HMS zrzeszało 3 342 213 pracowników (13% ogółu członków związków zawodowych w kraju)[5][6].

HMS była jedną z 10 organizacji związkowych, które odpowiadały za zorganizowanie 26 listopada 2020 strajku generalnego w Indiach. Był to prawdopodobnie największym w historii ludzkości strajk, biorąc pod uwagę ilość uczestników, których liczbę oszacowano na ponad 250 000 000[7][8][9][10][11].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Hind Mazdoor Sabha (HMS) [online], britannica.com [dostęp 2024-08-19] (ang.).
  2. Sinha, Industrial Relations, Trade Unions, and Labour Legislation, Pearson Education India, wrzesień 2004, s. 79-80, ISBN 978-81-7758-813-2 [dostęp 2024-08-19] (ang.).
  3. Richard L. Park, Labor and Politics in India, „Far Eastern Survey”, 18 (16), 1949, s. 181–187, DOI10.2307/3024423, ISSN 0362-8949, JSTOR3024423 [dostęp 2024-08-19] (ang.).
  4. "TWENTY FOURTH DECEMBER 1948" [online], mkiindia.org, 28 listopada 2007 [dostęp 2024-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-28] (ang.).
  5. Table 1: Aggregate data on membership of CTUOs 1989 and 2002 (Provisional) [online], labourfile.org [dostęp 2024-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-09] (ang.).
  6. Jayanth Jacob, Vikas Dhoot, CITU’s space shrinks, slips to fifth place [online], indianexpress.com, 12 września 2012 [dostęp 2024-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-12] (ang.).
  7. Shemin Joy, At least 25 crore workers participated in general strike; some states saw complete shutdown: Trade unions [online], deccanherald.com, 26 listopada 2020 [dostęp 2024-08-19] (ang.).
  8. Marta Ewa Romaneczko, Trwa największy strajk w historii ludzkości. Wyjaśniamy, o co w nim chodzi [online], oko.press [dostęp 2024-08-19] (pol.).
  9. Thomas Crowley, “This Is a Revolution, Sir” [online], jacobin.com [dostęp 2024-08-19] (ang.).
  10. Natalia Zajączkowska, Największy protest w ludzkiej historii [online], liberte.pl, 10 sierpnia 2021 [dostęp 2024-08-19] (pol.).
  11. 250 million Indian workers and farmers strike, breaking world record [online], peoplesworld.org, 3 grudnia 2020 [dostęp 2024-08-19] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]