Homar europejski
| Homarus gammarus | |
| (Linnaeus, 1758) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
homar europejski |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |
 | |
Homar europejski (Homarus gammarus[2]) – gatunek skorupiaka z rzędu dziesięcionogów i rodziny homarów (Nephropidae). Blisko spokrewniony z homarem amerykańskim i homarcem.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Ma pięć par odnóży, cztery z nich to odnóża kroczne, są dosyć małe w stosunku do całego ciała, ale zdecydowanie wystarczające do poruszania się. Dorosły homar europejski może osiągać prędkość do 23 km/h[3]. Pierwsza para odnóży jest zakończona wielkimi, zróżnicowanymi szczypcami. Jedne z nich mają zaostrzone brzegi i służą do cięcia, drugie, mające grzebień mocnych ząbków, służą do kruszenia i miażdżenia. Na głowie ma dwie pary czułków, jedną krótszą, drugą dłuższą. Osiągają wielkość 50 cm i waga ok. 0,7 kg (typowy rozmiar), chociaż zdarzają się też większe osobniki.
Homar europejski różni się od homara amerykańskiego ubarwieniem, pierwszy jest niebieskawy z jasnymi plamami, drugi czerwonawy. Różnią się także liczebnością, większość homarów dostępnych na rynku spożywczym pochodzi z zachodnich wód Atlantyku, gdyż gatunek europejski jest mniej rozpowszechniony.
Środowisko życia[edytuj | edytuj kod]
Homar europejski zamieszkuje skalne dna, gdzie łatwo może znaleźć schronienie. Rzadko występuje na głębokościach większych niż 50 m p.p.m., ale może również mieszkać w strefie pływów, od jej granicy aż do głębokości 150 m, w piaskowym lub żwirowym podłożu. Prowadzi nocny tryb życia, wtedy wychodzi na żer, jego pożywienie składa się głównie z robaków, małży, i martwych ryb.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Samica nosi jaja przyczepione pod odwłokiem przez 11 miesięcy. Po odczepieniu się od odwłoka jaja spędzają, zależnie od temperatury wody, 2–3 tygodnie w toni wodnej. Następnie opadają na dno, gdzie po ok. dwóch latach wykluwają się z nich larwy zwane żywikami.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje wschodnie wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, od Lofotów na północnym wschodzie Norwegii po Azory i Maroko. Może być również znajdywany w niektórych częściach Morza Śródziemnego i w północno-wschodniej części Morza Czarnego.
Znaczenie gospodarcze[edytuj | edytuj kod]
Jest poławiany ze względu na smaczne mięso i zalicza się go do owoców morza (frutti di mare).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Homarus gammarus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Homarus gammarus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2008-10-29] (ang.).
- ↑ Campeones todo terreno. Los animales más rápidos. Elsa ed. [Kingfisher Publ. Plc]. 1998, ISBN 2-7452-0160-3, str. 60
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Prodöhl P. A. i in., European lobster – Homarus gammarus (pdf) (en)
- Ann-Lisbeth Agnalt, Tore S. Kristiansen, Knut E. Jørstad, Growth, reproductive cycle, and movement of berried European lobsters (Homarus gammarus) in a local stock off southwestern Norway, „ICES Journal of Marine Science”, 64 (2), 2007, s. 288–297, DOI: 10.1093/icesjms/fsl020 [dostęp 2024-04-03] (ang.).