Przejdź do zawartości

Hope Solo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
piłka nożna
Hope Solo
Hope Amelia Solo
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Hope Amelia Stevens

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1981
Richland

Obywatelstwo

amerykańskie

Wzrost

175 cm

Pozycja

bramkarka

Kariera juniorska
Lata Klub
1996–2000 Richland High School
1999–2002 Washington Huskies
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
2003 Philadelphia Charge 8 (0)
2004 Kopparbergs/Göteborg FC 19 (0)
2005 Olympique Lyon 7 (0)
2009–2010 Saint Louis Athletica 23 (0)
2010 Atlanta Beat 16 (0)
2011 magicJack 4 (0)
2012 Seattle Sounders Women 3 (0)
2013–2016 Seattle Reign 54 (0)
W sumie: 134 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2000–2016  Stany Zjednoczone 202 (0)
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2008 piłka nożna
złoto Londyn 2012 piłka nożna

Hope Amelia Stevens z d. Solo (ur. 30 lipca 1981 w Richland w stanie Waszyngton) – amerykańska piłkarka, grająca na pozycji bramkarki, a wcześniej - w liceum Richland - napastniczki (zdobyła 109 goli).

W bramce reprezentacji USA zastąpiła Brianę Scurry. Solo była kilkakrotnie wybierana do All-American Team w liceum jako napastniczka i w college'u jako bramkarka. Reprezentowała Stany Zjednoczone jako zawodniczka podstawowego składu we wszystkich kategoriach wiekowych. Do niej należy rekord w reprezentacji USA bez wpuszczonej bramki – 1054 minut. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro rozegrała 200. mecz w reprezentacji. W porównaniu do Briany Scurry, Solo miała mocny i daleki wykop.

Solo była jedną z twarzy reklamowych Nike. Trafiła również na okładkę Newsweeka (23-30 lipca 2012)[1].

Mistrzostwa świata 2007

[edytuj | edytuj kod]

Na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej Kobiet 2007 w Chinach, Solo wpuściła dwie bramki w inauguracyjnym remisowym meczu z Koreą Północną, podczas gdy USA grały tymczasowo w dziesiątkę, kiedy Abby Wambach była zszywana w szatni, i zachowała czyste konto w kolejnych wygranych ze Szwecją, Nigerią i Anglią.

Ze względów taktycznych za sprawą trenera i jednocześnie selekcjonera, Grega Ryana, Solo nie została wystawiona w bramce USA w następnym meczu, w półfinale przeciwko Brazylii. Mecz zakończył się wysoką przegraną USA (0:4), które grając w dziesiątkę przez większość meczu po drugiej żółtej kartce Shannon Boxx, przegrywały 0:2 jeszcze w pełnym składzie, począwszy od wczesnej samobójczą bramką główkującej Leslie Osborne po rzucie rożnym. Hope Solo publicznie skrytykowała decyzję Ryana wystawienia swojej zmienniczki Briany Scurry, dodatkowo stwierdzając, że obroniłaby zaistniałe sytuacje bramkowe. Mimo późniejszego przeproszenia Scurry i współzawodniczek, nadal krytykując decyzję trenera, Solo została wyrzucona ze składu przez Grega Ryana (z poparciem zespołu[2]) przed meczem o 3. miejsce z Norwegią[3].

Igrzyska olimpijskie 2008

[edytuj | edytuj kod]

Po zmianie selekcjonera na Pię Sundhage, Solo powróciła do składu na stałe i zagrała w bramce przez cały turniej olimpijski. W meczu o złoty medal, który to reprezentacja USA wygrała 1:0 po zaciętym i wyrównanym meczu z Brazylią, m.in. obroniła ostry strzał z bliska Marty w światło bramki, w rezultacie zapewniając swojej drużynie wygraną[4].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hope Solo On Cover Of Newsweek!. 16.07.2012. [dostęp 2012-07-18]. (ang.).
  2. "Pre-Norway Quote Sheet: Abby Wambach & Kristine Lilly". ussoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]., USSoccer.com, 29 września 2007. (ang.)
  3. "Ryan tosses Solo: U.S. goalie Solo gets the boot at Women's World Cup", Associated Press, na stronach Sports Illustrated, 29 września 2007. (ang.)
  4. U.S. Women Win Olympic Gold Medal as Carli Lloyd Scores Game-Winner in 1-0 Overtime Thriller Against Brazil. [w:] ussocccer.com [on-line]. 21 sierpnia 2008. [dostęp 2009-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-24)]. (ang.).