Hope Solo
| ||||||||||
| ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 30 lipca 1981 Richland | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Hope Amelia Solo (ur. 30 lipca 1981 w Richland w stanie Waszyngton) – amerykańska piłkarka, bramkarka a wcześniej, w liceum w Richland (ang.: high school) również napastniczka (zdobyła 109 goli).
W bramce reprezentacji USA zastąpiła Brianę Scurry. Solo była kilkakrotnie wybierana do All-American Team w liceum jako napastniczka i w college'u jako bramkarka. Reprezentowała Stany Zjednoczone jako zawodniczka pierwszego składu we wszystkich kategoriach wiekowych. Do niej należy rekord w reprezentacji USA bez wpuszczonej bramki – 1054 minut. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro rozegrała 200. mecz w reprezentacji. W porównaniu do Briany Scurry, Solo ma bardzo mocny i daleki wykop, co zasadniczo zmienia oblicze gry reprezentacji.
Hope Solo jest jedną z twarzy reklamowych Nike. Solo trafiła na okładkę Newsweeka (23-30 lipca 2012)[1].
Mistrzostwa Świata 2007 w Chinach[edytuj | edytuj kod]
Na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej Kobiet 2007 w Chinach, Hope Solo wpuściła dwie bramki w inauguracyjnym remisowym meczu z Koreą Północną, podczas gdy USA grały tymczasowo w dziesiątkę, kiedy Abby Wambach była zszywana w szatni, i zachowała czyste konto w kolejnych wygranych ze Szwecją, Nigerią i Anglią.
Ze względów taktycznych za sprawą trenera i jednocześnie selekcjonera zespołu, Grega Ryana, Hope Solo nie została wystawiona w bramce USA w następnym meczu, w półfinale przeciwko Brazylii. Mecz zakończył się wysoką przegraną USA (0:4), które grając w dziesiątkę przez większość meczu po drugiej żółtej kartce Shannon Boxx, przegrywały 0:2 jeszcze w pełnym składzie, począwszy od wczesnej samobójczą bramką główkującej Leslie Osborne po rzucie rożnym. Hope Solo publicznie skrytykowała decyzję Ryana wystawienia swojej zmienniczki Briany Scurry, dodatkowo stwierdzając, że obroniłaby zaistniałe sytuacje bramkowe. Mimo późniejszego przeproszenia Scurry i współzawodniczek, nadal krytykując decyzję trenera, Solo została wyrzucona ze składu przez Grega Ryana (z poparciem zespołu[2]) przed meczem o III miejsce z Norwegią[3].
Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008[edytuj | edytuj kod]
Po zmianie selekcjonera na (Pia Sundhage), Hope Solo powróciła do składu na stałe i zagrała w bramce przez cały turniej olimpijski. W meczu o złoty medal, który to reprezentacja USA wygrała 1-0 po zaciętym i wyrównanym meczu z Brazylią, m.in. obroniła ostry strzał z bliska Marty w światło bramki, w rezultacie zapewniając swojej drużynie wygraną[4].
Przynależność klubowa[edytuj | edytuj kod]
- 1999-2002: University of Washington w Seattle
- 2003: Philadelphia Charge
- 2004: Kopparbergs/Göteborg FC (Szwecja)
- 2005: Olympique Lyon (Francja)
- 2009-2010: Saint Louis Athletica
- 2010-2014 : Atlanta Beat
- 2014: Seattle Reign FC
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Katherine Minarik: "Flying Solo: A closer look at Hope", American Soccer News, 12 września 2007. Link sprawdzony 2007-09-23. (ang.)
- Sylwetka Hope Solo w serwisie federacji futbolowej USA, USSoccer.com, [1]. Link sprawdzony 2007-09-23. (ang.)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hope Solo On Cover Of Newsweek! (ang.). 16.07.2012. [dostęp 18.07.2012].
- ↑ "Pre-Norway Quote Sheet: Abby Wambach & Kristine Lilly", USSoccer.com, 29 września 2007. Link sprawdzony 2007-09-30. (ang.)
- ↑ "Ryan tosses Solo: U.S. goalie Solo gets the boot at Women's World Cup", Associated Press, na stronach Sports Illustrated, 29 września 2007. Link sprawdzony 2007-09-30. (ang.)
- ↑ U.S. Women Win Olympic Gold Medal as Carli Lloyd Scores Game-Winner in 1-0 Overtime Thriller Against Brazil (ang.). W: ussocccer.com [on-line]. 21 sierpnia 2008. [dostęp 2009-08-24].
| ||||
