Hope Solo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hope Solo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1981
Richland

Wzrost

175 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
1996–2000 Richland High School
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
2003 Philadelphia Charge 8 (0)
2004 Kopparbergs/Göteborg FC 19 (0)
2005 Olympique Lyon 7 (0)
2009–2010 Saint Louis Athletica 23 (0)
2010 Atlanta Beat 16 (0)
2011 magicJack 4 (0)
2012 Seattle Sounders Women 3 (0)
2013–2016 Seattle Reign 54 (0)
W sumie: 134 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2000–2016  Stany Zjednoczone 202 (0)
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2008 piłka nożna
złoto Londyn 2012 piłka nożna

Hope Amelia Solo (ur. 30 lipca 1981 w Richland w stanie Waszyngton) – amerykańska piłkarka, bramkarka a wcześniej, w liceum w Richland (ang.: high school) również napastniczka (zdobyła 109 goli).

W bramce reprezentacji USA zastąpiła Brianę Scurry. Solo była kilkakrotnie wybierana do All-American Team w liceum jako napastniczka i w college'u jako bramkarka. Reprezentowała Stany Zjednoczone jako zawodniczka pierwszego składu we wszystkich kategoriach wiekowych. Do niej należy rekord w reprezentacji USA bez wpuszczonej bramki – 1054 minut. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro rozegrała 200. mecz w reprezentacji. W porównaniu do Briany Scurry, Solo ma bardzo mocny i daleki wykop, co zasadniczo zmienia oblicze gry reprezentacji.

Hope Solo była jedną z twarzy reklamowych Nike. Trafiła również na okładkę Newsweeka (23-30 lipca 2012)[1].

Mistrzostwa Świata 2007 w Chinach[edytuj | edytuj kod]

Na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej Kobiet 2007 w Chinach, Hope Solo wpuściła dwie bramki w inauguracyjnym remisowym meczu z Koreą Północną, podczas gdy USA grały tymczasowo w dziesiątkę, kiedy Abby Wambach była zszywana w szatni, i zachowała czyste konto w kolejnych wygranych ze Szwecją, Nigerią i Anglią.

Ze względów taktycznych za sprawą trenera i jednocześnie selekcjonera zespołu, Grega Ryana, Hope Solo nie została wystawiona w bramce USA w następnym meczu, w półfinale przeciwko Brazylii. Mecz zakończył się wysoką przegraną USA (0:4), które grając w dziesiątkę przez większość meczu po drugiej żółtej kartce Shannon Boxx, przegrywały 0:2 jeszcze w pełnym składzie, począwszy od wczesnej samobójczą bramką główkującej Leslie Osborne po rzucie rożnym. Hope Solo publicznie skrytykowała decyzję Ryana wystawienia swojej zmienniczki Briany Scurry, dodatkowo stwierdzając, że obroniłaby zaistniałe sytuacje bramkowe. Mimo późniejszego przeproszenia Scurry i współzawodniczek, nadal krytykując decyzję trenera, Solo została wyrzucona ze składu przez Grega Ryana (z poparciem zespołu[2]) przed meczem o III miejsce z Norwegią[3].

Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008[edytuj | edytuj kod]

Po zmianie selekcjonera na (Pia Sundhage), Hope Solo powróciła do składu na stałe i zagrała w bramce przez cały turniej olimpijski. W meczu o złoty medal, który to reprezentacja USA wygrała 1:0 po zaciętym i wyrównanym meczu z Brazylią, m.in. obroniła ostry strzał z bliska Marty w światło bramki, w rezultacie zapewniając swojej drużynie wygraną[4].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hope Solo On Cover Of Newsweek!. 16.07.2012. [dostęp 2012-07-18]. (ang.).
  2. "Pre-Norway Quote Sheet: Abby Wambach & Kristine Lilly". ussoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]., USSoccer.com, 29 września 2007. Link sprawdzony 2007-09-30. (ang.)
  3. "Ryan tosses Solo: U.S. goalie Solo gets the boot at Women's World Cup", Associated Press, na stronach Sports Illustrated, 29 września 2007. Link sprawdzony 2007-09-30. (ang.)
  4. U.S. Women Win Olympic Gold Medal as Carli Lloyd Scores Game-Winner in 1-0 Overtime Thriller Against Brazil. [w:] ussocccer.com [on-line]. 21 sierpnia 2008. [dostęp 2009-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-24)]. (ang.).