Hule (rejon miadzielski)
54°55′06″N 27°10′45″E/54,918333 27,179167| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
222392 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 54°55′06″N 27°10′45″E/54,918333 27,179167
| |
Hule (biał. Гулі; ros. Гули) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Słoboda.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś będąca od XVII wieku do II wojny światowej własnością rodu Snarskich. Ostatnią właścicielką była Konstancja Snarska, a siedziba majątku z dworem znajdowała się 1,5 km na północny wschód od wsi. Pozostały po nim tylko ruiny gorzelni[2]. W czasach zaborów w gminie Żośna, w powiecie wilejskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[3].
W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie postawskim, w gminie Żośno.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 355 osób, 30 było wyznania rzymskokatolickiego, 325 prawosławnego. Jednocześnie 28 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 327 białoruską. Było tu 64 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 83 domach zamieszkiwało 407 osób[5].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Wesołusze i prawosławnej w Żośnie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Miadziole i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Słobodzie Żośniańskiej[6].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do obwodu mińskiego Białoruskiej SRR.
Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.
Ruiny renesansowej kaplicy z XVII w.[edytuj | edytuj kod]
W odległości 1 km na północny wschód od wsi, przy szosie Miadzioł - Dokszyce widoczne są ruiny renesansowej kaplicy grobowej Snarskich zbudowanej prawdopodobnie w połowie XVII wieku. Kaplicę wzniesiono na terenie majątku rodu Snarskich z siedzibą w dworze Stare Żośno. Przypuszczalnie także Snarscy byli fundatorami kaplicy. Obecnie zostały z niej tylko szczątki po wysadzeniu dynamitem w latach 50. XX wieku. Architektura fasady daje podstawy do uznania, że był to najbardziej na wschód położony obiekt w stylu renesansu lubelskiego na co wskazuje ozdobny trójkątny szczyt, brak wieży, prosty plan nawy, okrągła lukarna. Dawniej wnętrze przykrywało sklepienie krzyżowe[7]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Grzegorz Rąkowski, Kresowe rezydencje, Tom I, województwo wileńskie, wyd.IPN, Warszawa 2017, s.180
- ↑ Hule, wieś, powiat wilejski, gmina Żośno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 548.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 38.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 44.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 545.
- ↑ Sanktuaria katolickie. Archidiecezja Mińsko-Mohylewska. Ch. I. Budsław, dekanat wilejski i miński (ros.), Mińsk, 2003. s. 59