Hwoźnica
Na mapach: 
51°49′04″N 23°54′28″E/51,817778 23,907778
51°49′04″N 23°54′28″E/51,817778 23,907778| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225926 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 51°49′04″N 23°54′28″E/51,817778 23,907778
| |
Hwoźnica[1] (biał. Гвозніца, Hwoznica; ros. Гвозница, Gwoznica) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie małoryckim, w sielsowiecie Hwoźnica.
Siedziba parafii prawosławnej; znajduje się tu cerkiew pw. Zaśnięcia Matki Bożej[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś ekonomii brzeskiej w drugiej połowie XVII wieku[3].
W XIX i w początkach XX w. wieś i majątek ziemski położone w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżała w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie brzeskim, w gminie Miedna[4]. Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Православный приход храма Успения Пресвятой Богородицы в агрогородке Гвозница. pravbrest,by. [dostęp 2022-01-06]. (ros.).
- ↑ Stanisław Zawadzki, Gospodarowanie ekonomiami królewskimi w Wielkim Księstwie Litewskim w świetle kontraktów dzierżawnych z II poł. XVII w., Warszawa 2021, s. 167.
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2022-01-06]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hwoźnica, pow. brzeski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 605.
- Hwoźnica na mapie WIG
- Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2022-01-06]. (ros.).
