Przejdź do zawartości

IŻ 2125 Kombi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
IŻ-2125 (21251)
Ilustracja
IŻ-21251
Inne nazwy

IŻ Kombi, IŻ-1500, Moskwicz 1500 Kombi

Producent

IżAwto

Okres produkcji

1973 – 1997

Miejsce produkcji

 ZSRR/ Rosja, Iżewsk

Poprzednik

brak

Następca

IŻ 2126

Dane techniczne
Segment

C

Typy nadwozia

5-drzwiowy liftback

Silniki

R4, gaźnikowy, 1478 cm³, 75 KM

Skrzynia biegów

4-biegowa, manualna

Napęd

silnik podłużnie z przodu,
napęd na tylne koła

Długość

4120 mm

Szerokość

1550 mm

Wysokość

1440 mm

Rozstaw osi

2400 mm

Masa własna

1100 kg

Liczba miejsc

5

Dane dodatkowe
Pokrewne

Moskwicz 412,
IŻ 2715

Konkurencja

FSO Polonez
Renault 16
Austin Maxi

IŻ-2125 wczesnej produkcji
Późny IŻ-21251
IŻ-21251 Kombi od tyłu

IŻ-2125 Kombi (ros. ИЖ-2125 «Комби») – samochód osobowy produkowany przez radzieckie Iżewskie Zakłady Samochodowe (IżAwto) w latach 1973–1997 (od 1982 roku w zmodernizowanej wersji IŻ 21251).

Historia i opis modelu

[edytuj | edytuj kod]

Samochód IŻ 2125 wywodził się z konstrukcji samochodu Moskwicz 412, który produkowano od 1967 roku – poza moskiewskimi zakładami – także w nowo utworzonych Iżewskich Zakładach Samochodowych w Iżewsku. Oprócz produkcji Moskwiczy według dostarczonej dokumentacji, w zakładzie powołano też własne biuro konstrukcyjne, zajmujące się rozwojem konstrukcji tego samochodu. Jako pierwszy wdrożono bardziej potrzebny dla gospodarki narodowej furgon IŻ 2715, po czym w 1973 roku do produkcji skierowano bazujący na Moskwiczu 412 samochód osobowy z nadwoziem liftback (określanym też w literaturze jako hatchback) – IŻ 2125[1].

Prace nad modelem 2125 rozpoczęto już pod koniec lat 60., a inspiracją dla nich był francuski Renault 16[1]. Jak na owe czasy, nadwozie Iża było nowoczesne – był to pierwszy i przez dłuższy czas jedyny samochód tego rodzaju w ofercie radzieckiego przemysłu samochodowego. Samochód zachowywał konstrukcję i wymiary sedana Moskwicz 412, a podstawowa różnica tkwiła w tylnej części nadwozia, która miała wydłużony dach i piąte drzwi, umieszczone pod kątem bliskim 45°[1]. Samochód otrzymał jednak także nowy, swoisty pas przedni, z prostokątnymi reflektorami, głęboko osadzonymi po bokach chromowanej, wypukłej atrapy chłodnicy, o innej formie, niż w Moskwiczu. Dodatkowo kierunkowskazy i światła pozycyjne zostały zamontowane w pionowych zespołach na zewnątrz reflektorów, zamiast pod nimi, jak w Moskwiczu. Oryginalnym akcentem były lusterka wsteczne, umieszczane na błotnikach przednich[1].

Nowa forma nadwozia zwiększyła uniwersalność samochodu, przybliżając go, dzięki wydłużonemu dachowi, do nadwozia kombi. Samochód otrzymał też oficjalną nazwę IŻ Kombi, która nie oznaczała wprost nadwozia typu kombi (nazywanego w języku rosyjskim nadwoziem "uniwersalnym" - uniwiersał), natomiast była zaczerpnięta z języka niemieckiego, aby zaakcentować jego zwiększoną uniwersalność. W stosunku do sedana, otrzymał on wzmocnione resory z tyłu. Po złożeniu oparcia tylnego siedzenia otrzymywało się sporą przestrzeń bagażową, o objętości 1,15 m³ i ładowności do 200 kg[1]. Bez rozkładania siedzenia, ładowność bagażnika była obliczona na 50 kg. W odróżnieniu od sedana, który miał koło zapasowe w bagażniku, przy ścianie, w Iżu mieściło się ono pod podłogą bagażnika. Od wnętrza samochodu bagażnik był oddzielony zdejmowaną półką, za oparciem tylnego siedzenia, o udźwigu 10-15 kg[1].

Mechanika i wnętrze samochodu odpowiadały Moskwiczowi 412 generacji produkowanej od początku lat 70., z elementami zwiększającymi pasywne bezpieczeństwo, jak miękkie poliuretanowe nakładki na metalowej desce przyrządów i wewnętrznych elementach nadwozia[1]. Również napęd stanowił ten sam produkowany w Ufimskiej Fabryce Silników Samochodowych (UZAM) w Ufie silnik benzynowy 1,5 l UZAM-412 o mocy 75 KM, wzorowany na niemieckim silniku BMW M10.

Modernizacja - IŻ-21251

[edytuj | edytuj kod]

Od połowy lat 70. roku wprowadzano stopniowo w konstrukcji samochodów ulepszenia, głównie przejmowane z Moskwicza 412, jak dwuobwodowy układ hamulcowy ze wspomaganiem i hamulcami tarczowymi z przodu (1980 rok)[1]. W 1982 roku ostatecznie wprowadzono do produkcji przestylizowany samochód, oznaczony IŻ 21251, który zastąpił dotychczasową wersję. Zgodnie z tendencjami tego okresu, zastąpiono chromowaną atrapę chłodnicy przez prostszą czarną, zamieniono też prostokątne reflektory na okrągłe. Oprócz innych ulepszeń, samochód otrzymał wpuszczane klamki drzwi (umieszczone niżej, niż u jego moskiewskiego "rówieśnika" Moskwicz 2140). Ulepszeniom podlegało też wnętrze, m.in. samochód otrzymał fotele z zagłówkami[1]. Równocześnie podobnej modernizacji uległy inne modele gamy IŻ, w tym Moskwicz 412 produkcji tej fabryki.

IŻ-21251 produkowany był do 1997 roku (najdłużej z całej rodziny samochodów osobowych wywodzących się z modelu Moskwicz 408 z 1964 roku). Od 1973 roku zbudowano 66 489 samochodów IŻ-2125 i 347 701 IŻ-21251[1]. W połowie lat 70. samochód kosztował 6746 rubli - niewiele drożej od sedana Moskwicz 412 (6376 rubli)[1].

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]
Główne źródło:[1]
  • Nadwozie: samonośne, stalowe, 5-drzwiowe, 5-miejscowe
  • Długość/szerokość/wysokość: 4120 / 1550 / 1440 mm
  • Rozstaw osi: 2400 mm
  • Rozstaw kół przód/tył: 1247 / 1237 mm
  • Szerokość kanapy tylnej: 1260 mm
  • Masa własna: 1100 kg
  • Masa całkowita: 1450 kg
  • Najmniejszy prześwit pod osiami: 168 mm
  • Silnik: UZAM-412 - gaźnikowy, 4-suwowy, 4-cylindrowy rzędowy, górnozaworowy OHC, chłodzony cieczą, umieszczony podłużnie z przodu, napędzający koła tylne
  • Pojemność skokowa: 1478 cm³
  • Średnica cylindra / skok tłoka: 82/70 mm
  • Moc maksymalna: 75 KM przy 5800 obr./min
  • Maksymalny moment obrotowy: 11,4 kgf · m przy 3-3,8 tys. obr./min[1]
  • Stopień sprężania: 8,8:1
  • Gaźnik: K-126N
  • Skrzynia przekładniowa mechaniczna 4-biegowa, biegi do przodu zsynchronizowane
  • Zawieszenie przednie: niezależne, poprzeczne wahacze resorowane sprężynami, teleskopowe amortyzatory hydrauliczne
  • Zawieszenie tylne: zależne, sztywna oś na podłużnych resorach półeliptycznych, teleskopowe amortyzatory hydrauliczne
  • Hamulce przednie i tylne bębnowe, ze wspomaganiem, od 1980 dwuobwodowe; hamulec ręczny mechaniczny na koła tylne
  • Ogumienie o wymiarach 6,45-13"
  • Prędkość maksymalna: 140 km/h
  • Zużycie paliwa: 8,8 l/100 km przy V=80 km/h

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m IŻ-2125, Awtoliegendy SSSR

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • IŻ-2125, "Awtoliegendy SSSR" Nr 54, DeAgostini 2011, ISSN 2071-095X (ros.)