I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Legnicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki
w Legnicy
liceum ogólnokształcące
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Legnica

Adres

pl. Klasztorny 7, 59-220 Legnica

Patron

Tadeusz Kościuszko

Dyrektor

Halina Tamioła

Wicedyrektorzy

Agnieszka Nowak

Członkostwo

Towarzystwo Szkół Twórczych
Stowarzyszenie Nauczycieli Olimpijskich
Stowarzyszenie na Rzecz Uzdolnionych

Położenie na mapie Legnicy
Mapa konturowa Legnicy, w centrum znajduje się punkt z opisem „I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszkiw Legnicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszkiw Legnicy”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszkiw Legnicy”
Ziemia51°12′37,379″N 16°09′59,029″E/51,210383 16,166397
Strona internetowa

I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Legnicy – liceum w Legnicy.

Należy do Towarzystwa Szkół Twórczych (od roku 1992), a także do Stowarzyszenia Nauczycieli Olimpijskich i Stowarzyszenia na Rzecz Uzdolnionych (od roku 2005). Uczniowie liceum osiągają sukcesy w olimpiadach i konkursach krajowych i międzynarodowych[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1886 roku zapadła decyzja, aby w dawnych budynkach sakralnych umieścić szkołę realną. Podjęto szereg prac, m.in. przedzielono dawny kościół na dwie części, stanowiące dziś salę gimnastyczną i aulę. W 1909 roku Paul Oehlmann zaprojektował w stylu neobarokowym nowe skrzydło dla szkoły realnej (to obecnie drugie skrzydło liceum). Gmach szkolny powstał na miejscu zakrystii, która przylegała do kościoła sióstr benedyktynek pod wezwaniem św. Maurycego i Towarzyszy. Obiekt, jak na ówczesne czasy, był dobrze wyposażony w pomoce dydaktyczne.

Zajęcia w niemieckiej szkole realnej trwały do stycznia 1945 roku. Armia radziecka wkroczyła do Legnicy w lutym 1945 roku. Pod koniec II wojny światowej szkoła przeżywała poważny kryzys. Uczniowie i profesorowie zostali powoływani na front do działań wojennych. Po wkroczeniu do budynku żołnierzy Armii Radzieckiej w sali gimnastycznej urządzono stajnie dla koni, zniszczono wiele cennych książek.

Walory architektoniczne budynku[edytuj | edytuj kod]

Do budynku od boiska szkolnego prowadzi renesansowy portal, który pochodzi z 1544 roku (autor nieznany, warsztat śląski). Dawniej portal znajdował się przy ulicy Panieńskiej 9. Wąskie pilastry bez głowic, dwie daty 1544 i 1909. Na fryzie znajduje się napis „Verbum Domini Manet Intemus” („Słowo Pana pozostaje z nami”).

Od strony ogrodu znajduje się portal, który nawiązuje do okresu baroku (autor nieznany, warsztat śląski). Wykonany jest z piaskowca, posiada muszlę znajdującą się nad wejściem, dwa cherubiny, kosz z różami i girlandy kwiatowe jako elementy secesyjne. Wewnątrz budynku szczególną uwagę zwraca owalna klatka schodowa wraz z jej zabytkową poręczą z kutego żelaza. Gabinety fizyczny i chemiczny przed II wojną światową znajdowały się w tym samym miejscu gdzie obecnie.

Absolwenci[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Halina Tamioła (red.), Jesteśmy numer jeden (...)
  2. Halina Tamioła (red.), Jesteśmy numer jeden (...), s. 268.
  3. Legniczanin Sebastian Plewiński. portal.legnica.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-13)]..
  4. „Był taki system” Gazeta Wyborcza – Duży Format dostęp 24.05.2010.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Halina Tamioła (red.): Jesteśmy numer jeden: 60 lat I LO w Legnicy / I LO im. Tadeusza Kościuszki w Legnicy. Legnica: Wydawnictwo Edytor, 2005. ISBN 83-88214-64-0.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]